Cemeteries and cities:: investigating relations through photographic
|
|
|
Death, everyone concerned says, has its impact on life in more than one dimension. Everywhere, people have built walls against death. Wanting safety, fighting for it, and singing songs to the fighter and his fighting sons who fought. We close death on earth since the caves time. We might have eaten it in our rage.
Great pharaohs wanted to speak to us through centuries and made great tombs for themselves. But later, there were fewer of them. Ancient Egyptians have been conquered many times since the time of the pyramids, and the population increased significantly together with its capacity of the individual to become harmful has increased and kings were no longer rulers of the kind of the pyramids, although they, maybe, can accomplish it, like Lenin the revolutionary of the people that was decorated with a mausoleum after death. but that doesn't count much as a tomb, it is more in the realm of a museum. Therefore, more people cared about their own grave because price makes it accessible in a new kind of offer. And with demand, price changes aesthetics of the offer, and with it a politicizzazione comes to the cemetery and much more. Everywhere. But, when you are not particularly relevant you are more of a familial matter. And a community matter and an administrative matter And here we arrive at the cemeteries of this journey, documented in photos and followed in possible senses to make some sense of the societies. The title of the work should have been ‘continuous urban developments in cemeteries throughout Albania in the very beginning of the second millennium of the new era on Earth’ but it’s not because it does not follow a champion representative enough. Some examples through a journey. Mine, through the years with a camera. Albanian cities have seen their growth from not too distant times, as urbanization in the country has occurred on a large scale only during the second half of the last century. The earlier past had an ottoman inspiration and has disappeared and an earlier past, has disappeared away making it a matter of particularly devoted interest to follow traces. I have to present for readers that I am from Albania. I was born in Elbasan the city presented in the foto with two still life with dead trees photo. |
These two trees remain alone in a bus and car parking in the city of Elbasan. It wats remains of the praying grounds. Etnik and political stance was declared there. It had markets on the other sides and people used the place to come together, together and individually. As in this picture at the beginnings of the20th century. 20-thhttps://adsh.al/s/elbasani/item?fulltext_search=Namazgjah. she was hundred. but healthy. As a child I hid inside the trunk that was hit by a thunder. I hid there, later around it it became a market. The market was in front of it.
|
But object here is the cemetery.
|
|
Ndër foto në Kosovë unë bëra një numër të madh syresh në varreza të befta në qytetet e Pejës dhe Gjakovës. Duke ec unë rrugë e pa rrugë për të pa qytetin hop gjendesha në mes të një varreze. Mu në mes të Çarshisë në Gjakovë, kthej unë djathtas ja ku jam në mes të një varreze në oborrin e xhamisë. Me obelisqje në miniaurë. rresht, qetësi, e bar.
Derën e hapa vetë, asnjë njeri nuk ishte e u lëshova unë aty, bam e bum, e i bëra kushedi sa fotografi gjithandej. |
Hasja e tyre ndodh jo shumë largë qendrës. Ecja ime ishte e kuturushme dhe qytetet jo fort të mëdha, ndaj nuk mund të kisha shkuar larg. Megjithëse zona rreth varrezës nuk duket të ketë shumë kohë që ka mundësuar përthithjen e varreve brenda zonës së banuar, afërsia ka qenë e madhe. Por për të qenë edhe më të qartë me këtë afërsi, ja kjo xhami në një prej cepave të privilegjuar të fundpazarit në Pejë, që mban varret e Ali Pashë Gucisë dhe Haxhi Zekës, që na kujtojnë për mëmëdhe e dashuri për të, siç mban edhe plot varre të tjerë që nuk i merr dot vesh.
|
|
Bukuria e delikatesa plot ojna e arabishtes, meriton ti jepet e drejta ti kontribuojë larmisë pamore të urbanes, e ta përkujtojmë si një periudhë me vëmendje te estetikja e përkorësia familjare.
A është kjo edhe një kujtesë e asaj që ishte edhe ndër Shqipëri gjithandej?
E pastaj kur i pashë të gjitha bashkë, thashë: pse nuk po e ndjek unë pak kte punë?
Dhe shëtita pak qytete më vonë me zell politik-sociologjik dhe u përpoqa të sjell një material sa më të bollshëm dhe të organizuar sa më mirë që mund të hyjë në punë për reflektime të lloj llojshme. I papërfunduar natyrisht. I shoqëruar me një tekst që pëpiqet të jetë një manual, ose të paktën shembull për një manual për figurativen në varreza.
Për të gjurmuar ekuilibret mes estetikes dhe etikes. Mes religjozes dhe pavetëdijes dhe arsyes.
III
Qasje
Diskutimi se sa urbane e sa afër qendrës së kuptimeve për jetë janë këto varreza? Ku janë të tjerat? Ç'historik kanë ato? A i përkasin një ngjarje a një procesi?
Jam dakort që nuk mund të zhvillohet shumë i informuar bazuar prej këtij kërkimi, por siç edhe thashë ky është një nxitës i interesit sociologjik e jo ngopës i tij.
Varrezat e varret janë një ojekt kaq privat dhe ndjesi të thella te gjithësecili ngjallen, por këtu unë përp
iqem të ballafaqoj lexuesin me një të atillë rrëfim që më duket si i arsyeshëm e tërheqës për lexime të këtilla.
Sociologjia për revista on-line siç mund ta konsideroj edhe unë prurjen time në këtë faqe interneti që më përket mua, është e mirënjohur dhe ka pak vend për prurje të reja, por një kuriozitet që kërkon dobi të tregtueshme si ky i imi na sjell këtu.
Ky kërkim për material që mund t'ju shërbejë për refkeltim sociologjik nis në Korçë.
Romantizmi shqiptar dhe marrëdhënia e tij me orientalen dhe gjithë ndikimi në marrëdhnien e njeriut me qytetin dhe me vdekjen.
A është kjo edhe një kujtesë e asaj që ishte edhe ndër Shqipëri gjithandej?
IV.
Gjetje
Qyteti shqiptar, tamam si tek ajo teoria e Tomas Kuhnit për dijen shkencore, nuk është rritur me shtim të paprerë të prurjeve, por me revolucion. Bum një ngjarje e madhe dhe për një hark kohor të shkurtër gjithë pejsazhi urbanistik ndryshon. Ndryshojnë lidhjet, ndjeshmëritë. Hierarkitë. Statuset. Estetika. Etika. Në Shqipëri, prurja e parë që mund të ndjekim me ndonjëfarë interesi të gjallë qe pas luftës së dytë botërore e aty qytetet ndryshuan.
Qytetet u zgjeruan shpesh duke larguar prej aty varrezat e qytetit. Një vend fare pranë shtëpive të vjetra të qendrës, që dikur kish qenë i gjithë qyteti, tani ishte shpërngulur tej. Kosova në këtë kontekst ruan ende pejsazhe urbane që tani edhe ata edhe ne në qytetet shqiptare shumë më herët i humbëm. Ose të paktën i ruante deri në 2008-ën. Fotot në vazhdim janë nga dy varreza jo largë qendrës në Gjakovë e Pejë. nga të katër anët ka shtëpi. të zonës së dytë të qytetit
I kërkoj ndjesë atyre që ushqejnë ndjenja disi më të brishta në marrëdhëniet me vdekjen e rrjedhimisht edhe me varrezat, por mendoj se ky gjithsesi është vend që tregon shumë dhe paraqet një burim të dobishëm informacioni për shoqërinë. Dhe sipas gjasave edhe një dokumentim që në një kohë tjetër nuk do të jetë më i mundur.
Cikli titullohet "Vdekja dhe qyteti" pse ai sheh se si organizmi i qytetit ka një marrëdhënie me vdekjen. Një kontroll mbi të, një ndikim mbi të. Ky punim është vetëm dëshmia e përpjekjes sime për të gjetur domethënie shoqërore në materialin e mbledhur në kudrime e fotografime.
Gjithë personalizmi i vdekjes është përjashtuar në këtë qasje. Në ato pak raste kur më duhet të përmend ndonjë emër kërkoj sërish ndjesë, por kjo është bërë vetëm në rastet kur është gjykuar se personi i përmendur është përfaqësues për ndonjë koncept që ndihmon reflektimin sociologjik dhe asnjë mungesë respekti nuk nënkuptohet.
I kërkoj ndjesë edhe lexuesve më profesionalë e sistematikë për mungesën e vendosjes së punimit në një kontest akademik, gjë që reflektohet deri tek mungesa e citimeve por kjo 'varrezologji e aplikuar fotografike' vetëm sa hedh hipotezat tej e shpesh bëhet pak si shumë i dhënë mbas kërkimit të dëfrimit nëpër tekst.
Ky punim do të sjellë material fotografik nga një udhëtim sociologjik nëpër varrezë. Por jo i gjithë materiali është mbledhur.
Puna për ta plotësua këtë mozaik e rrjedhimisht, për të kontribuar në kuptimin më të mirë të njohjes së karakteristikave tona si njerëz. Si shumica shoqërore. Si pakica shoqërore. si pjesmarrës së njësisë urbane. bashkëpunimi, hierarkitë e përbashkta që trashëgojmë, shijet e përbashkëta, parimet. Nevojat, e plot e plot.
Unë do të sjell edhe pak fotografi nga varreza në fshat për të mundësuar edhe kënde të tjera krahasimi që mund të jenë me interes për korahasime kontekstiale.
Materiali është i mbledhur pjesërisht dhe angazhimet e mija në të duhet të gërshetohen hijshëm me lloj lloj angazhimi tjetër. Nëse dini ndonjë mënyrë se si ky punim mund të bëhet i dobishëm për mua ju lutem më kontaktoni. unë sapo ju kontaktova personalisht :).
A. Korçë
A është kjo edhe një kujtesë e asaj që ishte edhe ndër Shqipëri gjithandej?
E pastaj kur i pashë të gjitha bashkë, thashë: pse nuk po e ndjek unë pak kte punë?
Dhe shëtita pak qytete më vonë me zell politik-sociologjik dhe u përpoqa të sjell një material sa më të bollshëm dhe të organizuar sa më mirë që mund të hyjë në punë për reflektime të lloj llojshme. I papërfunduar natyrisht. I shoqëruar me një tekst që pëpiqet të jetë një manual, ose të paktën shembull për një manual për figurativen në varreza.
Për të gjurmuar ekuilibret mes estetikes dhe etikes. Mes religjozes dhe pavetëdijes dhe arsyes.
III
Qasje
Diskutimi se sa urbane e sa afër qendrës së kuptimeve për jetë janë këto varreza? Ku janë të tjerat? Ç'historik kanë ato? A i përkasin një ngjarje a një procesi?
Jam dakort që nuk mund të zhvillohet shumë i informuar bazuar prej këtij kërkimi, por siç edhe thashë ky është një nxitës i interesit sociologjik e jo ngopës i tij.
Varrezat e varret janë një ojekt kaq privat dhe ndjesi të thella te gjithësecili ngjallen, por këtu unë përp
iqem të ballafaqoj lexuesin me një të atillë rrëfim që më duket si i arsyeshëm e tërheqës për lexime të këtilla.
Sociologjia për revista on-line siç mund ta konsideroj edhe unë prurjen time në këtë faqe interneti që më përket mua, është e mirënjohur dhe ka pak vend për prurje të reja, por një kuriozitet që kërkon dobi të tregtueshme si ky i imi na sjell këtu.
Ky kërkim për material që mund t'ju shërbejë për refkeltim sociologjik nis në Korçë.
Romantizmi shqiptar dhe marrëdhënia e tij me orientalen dhe gjithë ndikimi në marrëdhnien e njeriut me qytetin dhe me vdekjen.
A është kjo edhe një kujtesë e asaj që ishte edhe ndër Shqipëri gjithandej?
IV.
Gjetje
Qyteti shqiptar, tamam si tek ajo teoria e Tomas Kuhnit për dijen shkencore, nuk është rritur me shtim të paprerë të prurjeve, por me revolucion. Bum një ngjarje e madhe dhe për një hark kohor të shkurtër gjithë pejsazhi urbanistik ndryshon. Ndryshojnë lidhjet, ndjeshmëritë. Hierarkitë. Statuset. Estetika. Etika. Në Shqipëri, prurja e parë që mund të ndjekim me ndonjëfarë interesi të gjallë qe pas luftës së dytë botërore e aty qytetet ndryshuan.
Qytetet u zgjeruan shpesh duke larguar prej aty varrezat e qytetit. Një vend fare pranë shtëpive të vjetra të qendrës, që dikur kish qenë i gjithë qyteti, tani ishte shpërngulur tej. Kosova në këtë kontekst ruan ende pejsazhe urbane që tani edhe ata edhe ne në qytetet shqiptare shumë më herët i humbëm. Ose të paktën i ruante deri në 2008-ën. Fotot në vazhdim janë nga dy varreza jo largë qendrës në Gjakovë e Pejë. nga të katër anët ka shtëpi. të zonës së dytë të qytetit
I kërkoj ndjesë atyre që ushqejnë ndjenja disi më të brishta në marrëdhëniet me vdekjen e rrjedhimisht edhe me varrezat, por mendoj se ky gjithsesi është vend që tregon shumë dhe paraqet një burim të dobishëm informacioni për shoqërinë. Dhe sipas gjasave edhe një dokumentim që në një kohë tjetër nuk do të jetë më i mundur.
Cikli titullohet "Vdekja dhe qyteti" pse ai sheh se si organizmi i qytetit ka një marrëdhënie me vdekjen. Një kontroll mbi të, një ndikim mbi të. Ky punim është vetëm dëshmia e përpjekjes sime për të gjetur domethënie shoqërore në materialin e mbledhur në kudrime e fotografime.
Gjithë personalizmi i vdekjes është përjashtuar në këtë qasje. Në ato pak raste kur më duhet të përmend ndonjë emër kërkoj sërish ndjesë, por kjo është bërë vetëm në rastet kur është gjykuar se personi i përmendur është përfaqësues për ndonjë koncept që ndihmon reflektimin sociologjik dhe asnjë mungesë respekti nuk nënkuptohet.
I kërkoj ndjesë edhe lexuesve më profesionalë e sistematikë për mungesën e vendosjes së punimit në një kontest akademik, gjë që reflektohet deri tek mungesa e citimeve por kjo 'varrezologji e aplikuar fotografike' vetëm sa hedh hipotezat tej e shpesh bëhet pak si shumë i dhënë mbas kërkimit të dëfrimit nëpër tekst.
Ky punim do të sjellë material fotografik nga një udhëtim sociologjik nëpër varrezë. Por jo i gjithë materiali është mbledhur.
Puna për ta plotësua këtë mozaik e rrjedhimisht, për të kontribuar në kuptimin më të mirë të njohjes së karakteristikave tona si njerëz. Si shumica shoqërore. Si pakica shoqërore. si pjesmarrës së njësisë urbane. bashkëpunimi, hierarkitë e përbashkta që trashëgojmë, shijet e përbashkëta, parimet. Nevojat, e plot e plot.
Unë do të sjell edhe pak fotografi nga varreza në fshat për të mundësuar edhe kënde të tjera krahasimi që mund të jenë me interes për korahasime kontekstiale.
Materiali është i mbledhur pjesërisht dhe angazhimet e mija në të duhet të gërshetohen hijshëm me lloj lloj angazhimi tjetër. Nëse dini ndonjë mënyrë se si ky punim mund të bëhet i dobishëm për mua ju lutem më kontaktoni. unë sapo ju kontaktova personalisht :).
A. Korçë
Varrezat e Korçës janë mu aty tek skaji lindoro-jugor i qytetit.
Korça padyshim që ka ç'thotë në terma të marrëdhënies së qytetit me vdekjen, apo të paktën, ka ç'thuhet për të.
Varrezat e Korçës padyshim që pritet të ofrojnë hijeshi.
Një ndër qytetet e pasur të vendit në traditë e histori të gjatë dhe përkujdesje ndaj estetikës.
Ja për shembull, sapo mbërrin, një rregullore pret vizitorët. Një rregullore që është edhe një shpallje e faktit se varrezat janë për të gjallët.
Se të vdekurit nuk i kanë ato ide.!
Korça padyshim që ka ç'thotë në terma të marrëdhënies së qytetit me vdekjen, apo të paktën, ka ç'thuhet për të.
Varrezat e Korçës padyshim që pritet të ofrojnë hijeshi.
Një ndër qytetet e pasur të vendit në traditë e histori të gjatë dhe përkujdesje ndaj estetikës.
Ja për shembull, sapo mbërrin, një rregullore pret vizitorët. Një rregullore që është edhe një shpallje e faktit se varrezat janë për të gjallët.
Se të vdekurit nuk i kanë ato ide.!
|
Duket se një rend sundon. tamam si qyteti kur e sheh nga lartësitë e atij ballkonit që kanë ngritur te ai sheshi qendror e ka nisur të gjejë vendin e vet.
Barazi. Modesti. Vila të bukura. Përfillje e përmbajtje. Një estetikë në solidaritetin rradhë shtrënguar. Pranë e pranë, por edhe arsyeshëm. Lart njësoj. 
|
|
Shquarja që përmendëm më lartë domosdo që nuk është ndonjë koncept i lehtë. Asgjëkundi nuk është.
Quaj është aksioni i vënies një emër, shquaj ësht kur e ndan nga të tjerë pa një emër në mend?
Quaj është aksioni i vënies një emër, shquaj ësht kur e ndan nga të tjerë pa një emër në mend?
Por edhe nëse nuk reflekton kushedi ç'ë hierarkitë, njëfarë shquarje mundësohet, gjithësesi.
Çështja e shquarjeve do të jetë ndër vazhdat që do të ndjekë ky cikël artikujsh që po e nis me shkrimin e sotëm. Dhe janë të paktë varret që ngrihen mbi të tjerë. është për tu mos kaluar pa vëmendje fakti se hierarkia është e krijuar në kontributin publik dhe përgjithësisht zgjidhen fushat ku shumë njerëz kanë dijeni, si artet dhe patriotizmi. Ja pak shembuj të shqueshëm këtu në anë/ |
Por, ja. Dy skena nga i njëjti varr aty ndër parcelat e bashit. Edhe një hijeshi perëndimore të varrit, edhe një bollëk. E aty padyshim që fotografi serviret me detajin që nuk mund të jetë veç hyjnor. ëngjëjt do ta shohin dritën. Madje jo. Ata e shohin që tani. Madje edhe e dëgjojnë pak. Në terma të rrjedhës historike, mund të themi me çudi-gëzimtare se gjëja që shpejt bie në sy është varri i vitit 1910 (ose të paktën i dedikohet dikujt që ka vdekur atë vit, i të nderuarit Vasil Tarpo për të cilin thuhet aty "Ndër të parët adhuronjës të kombit shqipëtar."
Heu! Sa keq që nuk dimë më shumë për të. Por varreza patjetër që duhet të jetë më e vjetër se ardhja rrotull nëpër të zbulon më shumë. Por, edhe një mister krijohet për vizitorin e jopersonalizuar të varrezës. Zbulimi i ditjes se si shpështillet ai fill vjetërsie nëpër varrezë ka dobi Fakt që pranë të nderuarit Tarpo, na është varri i një aktori fort të dashur për qytetin. Që të dy varret nën hije pemësh të larta. Në një vend goxha të lakmuar. Mu në krahun e djathtë të sheshkës nga nisen rrugët për gjithandej. Na intrigon të krijjojmë kureshtitë e para fakti që ai vdiq më 2010ën. Një hierarki i mbivendoset vjetërsisë në jetën e gjeografinë e varreve. Një hierarki është aty fort interesante
|
|
Ashtu siç do të jenë edhe bestytnitë. Ja si tek kjo fotoja në vazhdim. Nga fëmijëria ime e deri sot unë koleksionoj kujtime me cigare të ndezur në koka varresh, karamele, qirinj apo filxhanë me vaj, që rastiste e digjeshin vrullshëm. Por atëherë ndryshe ishte varreza. humbur mes barit të lartë e gjeje veten mes dy gurësh të vjetër të të njëjtit varr e aty nuk duhej shkel.
Aty ka fruta per të njomur buzët nën kujtimin ngushëllues të vdekjes mbi kryq të vetë birit të zotit edhe vetë zot Jezusit prej Nazareti. Çifuti simpatik që i lindi Maries prej vetë të madhit zot. Mezi e besojnë ateistët dhe monoteistët e feve të tjera. Çudi, se hyjnitë e vjetra kishin bij e bija plot. Me njerëz e hyjni. edhe ata nganjëherë vetë bëheshin hyjni. Ata i hanë mollët. edhe frutat ose karamelet. |
|
Estetikat, influencat, historitë.
Ja këtu përbri është një reliev nga varri i kampionit të botës në mundje, shqiptarit Peter Sturgis, lindur më 1894. Në 32-in në Boston e paska shpall si kampion një promotor vendimtar. Aty më lartë është një varr që ka edhe një basoreliev. Kokën e një djaloshi, a një burri të ri. Me shkronja greke a në gjuhë greke. Dhe padyshim nuk ka si mungon bunkeri. Sociologjikisht interesante. Pjellore. |
Ekuilibrat e dukshëm. e të padukshëm. Pushtetet brenda stofës shoqnore.
Vetë detajet që tërheqin vëmendjen tek unë janë objekti i këtij shkrimi, e unë jam pjesë e objektit të kërkimit tuaj sociologjik, si zakonisht në përpjekje që kanë një komunikimi pjesë aktivitetit. 
|
