Koha jonë më së pari.

Shqiptari shqiptari.

Unë për veten time jam i mendimit se çështja e Kosovës po shfaqet me insistim të dallueshëm, gati të paedukatë. (Jo se nuk ushqej interesa, po ato të pakta që kam i përdor me kurrnacëri.) Më herët unë kisha shkruar këtu se në këto zhvillime, kryesisht, mund të nuhatej pjellja politike e një “mbretbërësi” të fluiditeteve të jetës politike në vend. Por jo. Ky mund të ishte edhe vëllai i vet marrok që po qiste kryt në xham dhe me dorën tjetër mbante një diçka.

Mazhorancët e dy forcave madhore politike në Kosovë po përballen në
jo aq të thellin dimër të 2016-ës me një rezistencë që surprizoi edhe dashamirësit e vet. Në një shtet relativisht gjysëm diktatorial, (kryesisht  për shkak të demotivimit të ashpër të qytetarëve për tu marrë me politikë aktive dhe zellit me të cilin shfrytëzojnë pozitat për fuqizim të vetes klika udhëheqëse) këto nuk janë normale.

Një bllokadë e tillë me karakter politik e në rritje, e që po arrin kaq shumë, jeta politike kosovare nuk e ka njohur. Gjykata kushtetuese derdhet në anën e peshores që mbron shembjen e një politike serb-duruese që inkubohet në Brukselin e lartë ku shtatëqind kanarina shumëngjyrëshe këndojnë këngë që as sirenat e Odisesë nuk i dinin.

Kjo marrëveshja (Zajednica) krijon një krah veprues në nivel lokal, për sipërmarrjet, që mund të artikulohen në nivel qendror pa shumë vështirësi. Ushqyer edhe me pare e ekspertizë serbe krahu mund të shëndoshet shumë dhe ne e njohim shtrëngimin e atij krahu prej të kaluarës jo të thellë. Ndërkohë që edhe burime natyrore përfliten ti ikin frytdhënies për shoqërinë kosovare e të ushqejnë krahun e trupin matanë. Burimet përfliten të bollshme e jetike.

Keqmenaxhimi përflitet i madh, dhe qeveria e qeveritarët nuk e kanë merak të madh të fshehin luksin që i lejojnë vetes, dhe stile jete e pune që nuk janë fort të lavdishëm për bij që i dolën zot popullit të vet me armë në dorë dhe pastaj u çapërlyen në gosti të neveritshme të përlyer me bukën e gojës, por damarët e tij organizativë janë jetikë.
Fisi i pari. Pastaj njëqind burrat e tij me dyqind krahët e tyre japin fjalë e shtrëngojnë duar dhe shihen vëngër me të ngjallë frikë. Në kohëra të politikës, paqësorët rezistues të lidhjes demokratike dhe shokët nga rezistenca e armatosur mund të kenë menduar diçka tjetër, por në kapitalizëm zemra e tyre njeh lakmi.
Më 9 janar, lëvizja Vetvendosje mbajti një protestë kundër pranimit të Zajednicës dhe lëshimit të territoreve në favor të Malit të Zi në zonën kufitare diku mbi Pejë. Lideri politik i Lëvizjes, Albin Kurti është në arrest shtëpie por kryetari Visar Ymeri ishte në ballin tjetër të rezistencës politiko- burrnore. Më herët në disa protesta Vetvendosja ka qenë e gatshme për të shprehur sypatrembësi e parlamentin e qorruan me gaz lotsjellës për gjithdit, por këtë herë një forcë e re ishte aty. Dhunë është ushtruar mbi ngrehina të shtetit. Policia nuk e ka reshtur zellin e vet për të treguar besnikëri e bindje ndaj urdhërit politik, megjithëse këtë herë duhej të pranonte që masiviteti nuk lejonte ushtrime aktesh me heroizëm të madh. Një grusht burracak mbi një njeri të lidhur ishte gjithë ç’ka pamë prej forcës policore që na ka dhuruar edhe vetë presidenten e Republikës.

Më herët unë pata folur për këto zhvillime kaq të reja e domethënëse për jetën politike kosovare, por duke u përqendruar në dobinë e krijimit të një poli të ri politik në jetën kosovare e për rëndësinë e madhe që kishte ky zhvillim e për mundësinë e mirë që kishte aksion politik kundër Zajednicës për të farkëtuar këtë aleancë mes Ramushit, Limajt dhe Vetvendosjes, (që fut nëpër rradhët e vet krahëhapur këdo që zgjat dorën dhe që nuk ka ndonjë konflit shumë të shpallur me kauzën.) Por, vetë aksioni politik për mua kishte qenë i një rëndësie të dorës së dytë. Unë nuk  mendova se ndalja e Zajednicës kishte potencialin deri në këtë masë. Megjithëse për mendimin tim aksioni është i drejtë dhe shpresoj që ti shkundi një herë mirë këta gjumashë qeverisës që kanë humbur të zotin, të harruar me turinj nëpër tepsi, prap dyshoj që ndonjë përfitim mund të dalë nga kjo. Nëse asociacioni do të përbahet le të kenë tre associacione. Byrazerë serbë mos u inatosni, PDK – LDK do ti fitojnë prap zgjedhjet dhe do t’ju qerasin prap.

Masiviteti ishte i mirë. Shpresojmë se ai e ul rrezikun e agresivitetit. Një turmë e vogël duhet të gjuajë fort për ta imponu mendimin. Kur janë shumë rreziku .... Gjithsesi qafa e trashë e Ramushit duhet të ushqejë me gjak një tru të matur sa për dy anë. Ndërkohë ai puth devotshëm flamurin amerikan që e puthin edhe shokët e mazhorancit.
Por kësaj qafe ndoshta nuk i duhet varur shumë. Shokët eVetvendosjes mund ta ngecin Ramushin në një lojë nevrike, ku ai të mos ketë qejf, apo nuk ndodhin gjëra të tilla? Gjithësesi tronditja duhet të jetë e atillë që PDK dhe LDK të shtrëngojnë fort radhët dhe plot njerëz të gjejnë tek koalicioni opozitar një besim të ri dhe thirrje për përfshirje. Ndarja e opinionit publik në qëndrimet e ndryshme ndaj çështjes duhet të jetë e fortë?
Edhe kryeministri Mustafa edhe zv-kryeministri e ministri i jashtëm Thaçi nuk janë kursyer në ngritjen e alarmit për rrezikun që i vjen Kosovës prej mosmirënjohjes ndaj ndërkombëtarit çlirimtar dhe nevrikosjes të bacit shkja që na myti m’keksa e tomël.
 Rreziku i përshpejtimit të situatës në përzjerje të vrullshme na tremb. Rusi i ftohtë vërtetë mund të mbajë territore kaq të largëta? Vetvendosja ka të drejtë në qëndrimin e vet për sa thotë se serbët mbesin një trup kompakt në zgjatimin e vet nëpër territorin kosovar (qoftë edhe jo me vazhdimësi territoriale.) serbët ne i njohim ata djegin e vrasin me tërbim, kur ja kërkon nevoja që i vendosin vetes.
Oh, një përballje me serbët. Madje jo. Fillimisht me shqiptarët. Zgjedhje, aman zgjedhje prap. PDK e  LDK në koalicion para zgjedhor. Një ndarje e re e armatës popullore në rreshtime politike. Me serbët e malazezët i zgjidhim muhabetet nëpër detaje, ata dinë të na çorientojnë në tabelë të shumëzimit.