Më në fund viti elektoral mbërriti. Në pranverën e tretë të 2025-ës në Shqipëri do të kemi zgjedhje. Megjithëse duket se do të jetë e vështirë të ketë ndonjë ndryshim në rezultat, sërish ndryshimi duket se është më afër se çdo herë tjetër në këta 100 vite të qeverisjes socialiste (Rama 1-2-3).
Në vazhdimësi beteja elektorale mes të majtëve dhe të djathtëve duket se do të vazhdojë në fushëbetejat e vjetra: 1) ushqimi i perceptimit për mbështetje të ndërkombëtarëve dhe 2) lufta për joshje e trembje të elektoratit me premtime dhe kërcënime.
1) Në arenën ndërkombëtare ndryshimet janë të mëdha. Rama me aftësitë e tij për një ‘diplomaci të sharmit personal’ duket se po has vështirësi. Në një kohë kur gjeopolitikisht Europa ka orientimin të konsolidojë atë që quan territorin e vet, madje të zgjerohet apo të shtrijë ndikimin në viset lindore, përfshi këtu Ukrainën e Gjeorgjinë, Rama mjegullon pozicionin e tij me flirtime të ngutura që dëshirojnë me ngulm dashurinë amerikane. Iniciativat e tij kanë qenë kryesisht me karakter provokues e testues dhe shpesh duket se janë të pakoordinuara me partnerët europianë. Përmendim këtu sulmin ndaj Gjykatës Ndërkombëtare të Hagës e cila shpejt ka potencialin të jetë baza për një çarje të rëndësishme mes SHBA-së dhe BE-së. Trump në mbështetje të mikut të tij izraelit Netanjahut ka premtuar të shkrijë këtë gjykatë, ndërkohë që edhe për Putin ka një urdhër arresti lëshuar prej kësaj gjykate. Në rast se amerikanët nuk inskenojnë një arrestim të papritur të Putinit në Riad të Arabisë Saudite ku dy presidentët do të takohenpër të negociuar fatin e Ukrainës, atëherë do të kemi një rikthim të vëmendjes tek kjo çështje. BE është pozicionuar në mbështetje të saj. Kjo çarje, megjithëse është vetëm në hapat e para, do të jetë emblematike për zhvillimet gjeopolitike në javët në vazhdim.
Pozicionimi i panevojshëm i Ramës ndaj kësaj tematike dha sinjalet se ai kishte gjetur një pozitë dobishmërie në lidhje me administratën e zotit Trump, por zhvillimet në vazhdim tregojnë se kjo pozitë është ende duke u negociuar.
Diplomacia e sharmit nga ana tjetër është më pak efikase me strukturat burokratike të EU-së. Rama më herët pati treguar aftësinë për një sërë takimesh e eventesh të rangut të lartë, por lidhjet e tij me karakter ideologjik brenda Europës janë të dobta. Po të shkojmë ca më herët edhe marrëveshja e tij me zonjën e Meloni për pranimin emigrantëve të zënë në det për tu shqyrtuar në Shqipëri ishte një çarje që nuk pati mbështetjen e shumicës së forcave politike në Europë, e nxiti kundërshti tek të majtët që duhet të ishin familja e natyrshme e socialistëve shqiptarë.
Ndërkohë Rama vazhdon të konsumojë kohën që i jepet nëpër forume europiane, siç ishte Konferenca e Sigurisë në Mynih për të dhënë leksione filozofiko-historike argëtuese që në atmosferën e re të marrëdhënieve ndërkombëtare nuk janë më aq të mirëpritura. Narrativa e tij tashmë pozicionohet në një bosht polet e të cilit janë më qarta dhe reagimi ndaj deklaratave të tij nuk do të jetë më një rrahje shpatullash për çamarokun elokuent e të padëmshëm. Komisionerja Kos u nis për tërheqje vëmendje, por u mjaftua duke thënë se zoti Rama në komunikime më pak publike është disi më profesional e i rezervuar e thjeshtë e në to do ta marrë edhe qortimin.
Nga ana tjetër e djathta Berishiane po gjen hapsirën të promovojë një narrativë ku rënia e influencës së Sorrosit në SHBA do të shoqërohet natyrshëm edhe me rënien e Ramës. E në fakt përpjekjet e administratës së Trump për të goditur e reformuar institucione si USAID mund të gjejnë një shteg për aksion ligjor kundër Sorrosit, artikulli e videoja e Ëashington examiner e pak ditëve më herët sinjalizojnë në këtë drejtim.
Berisha nga ana tjetër ka ruajtur një karakter disi më të qartë ideologjik. Megjithëse të atrofizuara, me liderin të izoluar e me pak personazhe karizmatike në lidershipin e partisë për një fushatë intensive marrëdhëniesh të sukseshme ndërkombëtare Berisha nuk do ta ketë të vështirë të negociojë marrëdhënie të qeta e të qëndrueshme me të pakënaqurit prej Ramës në diplomacinë europiane.
Ndërkohë e gjithë kjo politikë ndërkombëtare e ky diskutim nuk prek asnjë nga interesat kombëtare të politikës së jashtme të vendit. Kosova, njohja e saj e përparimi i saj në proceset integruese, nevoja e vendit për të adresuar problematika të marrëdhënieve dypalëshe brenda forumeve europiane, si p.sh. marrëdhëniet me Greqinë, problematikat me të cilat po përballen shqiptarët në Maqedoninë e Veriut, tematika të mbrojtjes e mbështetjes të prodhuesve vendas, sigurimi i mbijetesës së tyre në tregun e përbashkët, përfitimi i mbështejes financiare e ekspertizës, përfshirja në zhvillimet teknologjike e transformimet për të cilat po niset BE, etj., mungojnë në diskurs.
Liderët, në politikë të jashtme, luftojnë kryesisht për të treguar se shokë të kujt janë e kush e i ka shokë.
Ajo që ka rëndësi për elektoratin shqiptar në këto momente është të ndërgjegjësohet se të dy forcat kryesore politike në vend po negociojnë për të marrë mbështetje për objektiva personale e partiake që mund të konsiderohen jetike nga këndvështrimi i tyre, nëse kihet në konsideratë që të dy liderët rrezikojnë burgun dhe humbja në zgjedhjet e ardhshme veç fundit të karrierës politike për secilin prej të dyve rrezikon edhe pozitën e partisë në jetën politike në vend, pozitë humbja e së cilës me siguri do të pasohet nga një valë arrestimesh.
Fakti që të dy janë liderë të fortë, që janë vendimtarë për të formuluar vendimet e forcave që udhëheqin e bën situatën veçanërisht të rrezikshme. Zoti Rama, i cili krijon përshtypjen se vepron i vetëm në përcaktimin e politikës sonë të jashtme ndërkohë që Partia Socialiste dhe institucionet e shtetit shqiptar janë background abstrakt paraqitet veçanërisht vulnerabël. Qasja e tij ndaj diplomacisë me kurajo e sipërmarrje, pa ju trembur shumë reagimeve të elektoratit, ku ai jo pa të drejtë sheh një turmë gjumashe e me sy nga vakti i rradhës, e nga ana tjetër përfshirja në një sërë aferash që e bëjnë të brishtë ndaj shantazhimeve, nuk ka si është më e rrezikshme në këto momente. E mira do të ishte që SPAK të kujdeset për strehimin e të dyve gjatë muajve në vazhdim, por, zakonisht, nuk kemi aq fat.
Në këtë vazhdë është jetike që të dëshmohet një vëmendje e shtuar dhe reagim më i shpejtë i publikut ndaj këtyre të negociatave të fshehta.
Bashkimi Europian është aleati ynë i natyrshëm në këto zhvillime për shkak të vazhdimësisë dhe qëndrueshmërisë së interesave në rajonin tonë, kundrejt ndryshimeve kaq të forta sa po prezantojnë Shtetet e Bashkuara me administratën e re.
Acarimi i mëtejshëm i BE-së me rusët si vazhdë e ftohjes me amerikanët është një zhvillim pozitiv.
2) Në arenën e brendshme situata duket akoma më e komplikuar.
Vetëm pak ditë para se të publikohet ky shkrim u arrestua e vazhdon të mbahet në paraburgim kryebashkiaku i Tiranës zoti Erion Veliaj. Megjithëse një zhvillim i përfolur e në pritje prej shumë kohe ky arrestim ngjalli emocione, rriti përçarjen e krahëve të politikës, të qëndrimeve ndaj Prokurorisë së Posaçme e ftoi për profecira në lidhje me zgjedhjet që po vijnë.
Megjithëse një figurë fort e rëndësishme e jetës politike në vend dhe prijës i njërit prej dy a tre fraksioneve kryesore të Partisë Socialiste mungesa e tij në krye të strukturave apo grupimeve që i udhëhiqte ka pak gjasa të ketë ndonjë pasojë domethënëse, të paktën jo aq sa drejtorët e bashkisë që qenë burgosur më herët e sipas gjasave ishin ata mbanin rrjetin, vilnin bakshishet dhe shpërndanin bakshishet.
Veliaj në këtë kontekst është thjeshtë një sekser i nivelit të lartë, detyra e të cilit delegohet te pasuesi pa pasoja me 13 telefonata. Problematika e tij qëndron vetëm në aftësinë e tij për të implikuar të tjerë.
Rama në diskursin e tij ka gjetur një mbrojtje disi të çuditshme. Deri tani argumenti i tij është se problemi para së gjithash është procedurial. Arrestimi i Veliajt sipas tij po bëhet në mungesë të një akuze. Megjithëse SPAK rendit një sërë akuzash e provash që kanë krijuar dyshimet e arsyeshme për të cilat që hetimi të kryhet i plotë ka nevojë që zoti kryebashkiak të jetë i ndaluar në ambjente të paraburgimit zoti Rama vazhdon e këmbëngul tek ky argument.
Megjithëse një ndër institucionet me mbështetjen më të madhe në opinionin publik në vend, ky institucion sulmohet prej të dy anëve të spektrit politik. Berisha betohet për shkrirje ndërsa Rama e akuzon për të qenit një prokurori politike të cilës po t’ja heqë ai mbështetjen zhduket, sidomos tani që amerikanët ja kanë hequr mbështetjen. Kjo deklaratë e Ramës gjithashtu meriton vëmendje. Pse ja paskën hequr amerikanët mbështetjen SPAK? Një përfundim që buron prej heqjes së mbështejes, kryesisht financiare, për gjithandejin global prej USAID, apo ngaqë e shohin si të lidhur me taktikat sorrosiane për të ndikuar zhvillime politike, siç argumenton Berisha? Gjithësesi Ambasada apo dikush tjetër duhet të prononcohet e padyshim nuk do të vonojë ta bëjë këtë duke na dhënë edhe sinjalet e duhura.
Bashkimi Europian nga ana tjetër nuk është zbuluar të ketë hequr mbështetjen për SPAK? Proceset integruese të Shqipërisë në BE do ta kenë një kërkesë të rëndësishme vazhdiminë e funksionimit e të sistemit të drejtësisë dhe shmangien e skandaleve në qeverisje si këto që kanë dominuar jetën politike në vend. Kryeministri kroat Ivo Sanader dënimi me 18 vjet burg i të cilit ende nuk ka përfunduar parapriu anëtarësimin e Kroacisë në BE më 2011, tregon se europianët e kanë një dobësi për këtë skenar.
Ndërkohë fushata ka nisur. Rama mblodhi gjithë punonjësit e bashkisë në një protestë surprizuese për ti folur për kontributin e vet dhe të lalit në lulëzimin e Tiranës. Një protestë-mbledhje kolektivi pa mungesa. Patetike e antipatike. Po plot.
Rama me të tijët duhet të promovojnë arritjet, por qendrat urbane vazhdojnë të jenë në ndërtim e zhvillim. Pasanikët e gangsterët me makinat e shkëlqimin e tyre padyshim acarojnë shqiptarin me karakteristikat e tij. Njerëzit në përditshmërinë e tyre me kafe e llafe padyshim që dinë ku e kush.
Dyshimi për një humbje të mundshme është shkatrrimtar për socialistët. Goditja e grupeve kriminale, angazhimi i SPAK në vëzhgim të procesit elektoral e të tjera padyshim do të kenë kosto elektorale. Vota e emigracionit ka gjithë lirinë të jetë eksperimentale e të shpërndahet në injorancë prej tematikave jetike të socialistëve shqiptarë.
Nga ana tjetër shpresojmë që gjykatat italiane e Meloni të ndikojnë që fluksi i emigrantëve të Mesdheut në Gjadër të mos tërheqë vëmendje apo që Trumpi të mos i bjerë borisë për zhvendosje të palestinezëve gjithandej, përfshirë edhe këndej.
Ndërkohë sipas gjasave SPAK do ti rrëmbejë edhe ca shokë që i kanë futur duart ku nuk është dashur.
Ndërkohë edhe Berisha i ka nxjerrë të vetët në shesh sa herë ka qenë rasti. Megjithëse me një lidership anemik, pak elokuent e aspak karizmatik demokratët kanë një pozitë të qartë në jetën politike të vendit.
Surprizuese janë edhe sallat e mbushura nga sfiduesit e rinj. Lapaj thuajse çdo ditë poston në rrjete sociale takime të suksesshme gjithandej; Agron Shehaj surprizon me njerëzit që arrin të nxjerrë në shesh e të fusë në salla, ndërkohë që edhe parti të tjera të vogla duket se do të arrijnë rezultate të papritura.
Problem mbetet deficiti i madh në fjalorin programatik të fushatës. Opozita dhe të rinjtë vazhdojnë në luftën kundër korrupsionit. Një daulle e vjetër sa demokracia, na vodhën, po na shfrytëzojnë e shesin. Na përzunë.
Premtime për ulje taksash, mbështetje financiare, e prospertitet kanë pak gjasa të gjallërojnë zemrat e shqiptarëve.
Në vazhdim besoj se do të shohim një coptim të elektoratit në njësi të vogla me liderët e të cilëve të mund të negociohet mbështetja. Dhe forcë.
Mirupafshim për iftar.
Në vazhdimësi beteja elektorale mes të majtëve dhe të djathtëve duket se do të vazhdojë në fushëbetejat e vjetra: 1) ushqimi i perceptimit për mbështetje të ndërkombëtarëve dhe 2) lufta për joshje e trembje të elektoratit me premtime dhe kërcënime.
1) Në arenën ndërkombëtare ndryshimet janë të mëdha. Rama me aftësitë e tij për një ‘diplomaci të sharmit personal’ duket se po has vështirësi. Në një kohë kur gjeopolitikisht Europa ka orientimin të konsolidojë atë që quan territorin e vet, madje të zgjerohet apo të shtrijë ndikimin në viset lindore, përfshi këtu Ukrainën e Gjeorgjinë, Rama mjegullon pozicionin e tij me flirtime të ngutura që dëshirojnë me ngulm dashurinë amerikane. Iniciativat e tij kanë qenë kryesisht me karakter provokues e testues dhe shpesh duket se janë të pakoordinuara me partnerët europianë. Përmendim këtu sulmin ndaj Gjykatës Ndërkombëtare të Hagës e cila shpejt ka potencialin të jetë baza për një çarje të rëndësishme mes SHBA-së dhe BE-së. Trump në mbështetje të mikut të tij izraelit Netanjahut ka premtuar të shkrijë këtë gjykatë, ndërkohë që edhe për Putin ka një urdhër arresti lëshuar prej kësaj gjykate. Në rast se amerikanët nuk inskenojnë një arrestim të papritur të Putinit në Riad të Arabisë Saudite ku dy presidentët do të takohenpër të negociuar fatin e Ukrainës, atëherë do të kemi një rikthim të vëmendjes tek kjo çështje. BE është pozicionuar në mbështetje të saj. Kjo çarje, megjithëse është vetëm në hapat e para, do të jetë emblematike për zhvillimet gjeopolitike në javët në vazhdim.
Pozicionimi i panevojshëm i Ramës ndaj kësaj tematike dha sinjalet se ai kishte gjetur një pozitë dobishmërie në lidhje me administratën e zotit Trump, por zhvillimet në vazhdim tregojnë se kjo pozitë është ende duke u negociuar.
Diplomacia e sharmit nga ana tjetër është më pak efikase me strukturat burokratike të EU-së. Rama më herët pati treguar aftësinë për një sërë takimesh e eventesh të rangut të lartë, por lidhjet e tij me karakter ideologjik brenda Europës janë të dobta. Po të shkojmë ca më herët edhe marrëveshja e tij me zonjën e Meloni për pranimin emigrantëve të zënë në det për tu shqyrtuar në Shqipëri ishte një çarje që nuk pati mbështetjen e shumicës së forcave politike në Europë, e nxiti kundërshti tek të majtët që duhet të ishin familja e natyrshme e socialistëve shqiptarë.
Ndërkohë Rama vazhdon të konsumojë kohën që i jepet nëpër forume europiane, siç ishte Konferenca e Sigurisë në Mynih për të dhënë leksione filozofiko-historike argëtuese që në atmosferën e re të marrëdhënieve ndërkombëtare nuk janë më aq të mirëpritura. Narrativa e tij tashmë pozicionohet në një bosht polet e të cilit janë më qarta dhe reagimi ndaj deklaratave të tij nuk do të jetë më një rrahje shpatullash për çamarokun elokuent e të padëmshëm. Komisionerja Kos u nis për tërheqje vëmendje, por u mjaftua duke thënë se zoti Rama në komunikime më pak publike është disi më profesional e i rezervuar e thjeshtë e në to do ta marrë edhe qortimin.
Nga ana tjetër e djathta Berishiane po gjen hapsirën të promovojë një narrativë ku rënia e influencës së Sorrosit në SHBA do të shoqërohet natyrshëm edhe me rënien e Ramës. E në fakt përpjekjet e administratës së Trump për të goditur e reformuar institucione si USAID mund të gjejnë një shteg për aksion ligjor kundër Sorrosit, artikulli e videoja e Ëashington examiner e pak ditëve më herët sinjalizojnë në këtë drejtim.
Berisha nga ana tjetër ka ruajtur një karakter disi më të qartë ideologjik. Megjithëse të atrofizuara, me liderin të izoluar e me pak personazhe karizmatike në lidershipin e partisë për një fushatë intensive marrëdhëniesh të sukseshme ndërkombëtare Berisha nuk do ta ketë të vështirë të negociojë marrëdhënie të qeta e të qëndrueshme me të pakënaqurit prej Ramës në diplomacinë europiane.
Ndërkohë e gjithë kjo politikë ndërkombëtare e ky diskutim nuk prek asnjë nga interesat kombëtare të politikës së jashtme të vendit. Kosova, njohja e saj e përparimi i saj në proceset integruese, nevoja e vendit për të adresuar problematika të marrëdhënieve dypalëshe brenda forumeve europiane, si p.sh. marrëdhëniet me Greqinë, problematikat me të cilat po përballen shqiptarët në Maqedoninë e Veriut, tematika të mbrojtjes e mbështetjes të prodhuesve vendas, sigurimi i mbijetesës së tyre në tregun e përbashkët, përfitimi i mbështejes financiare e ekspertizës, përfshirja në zhvillimet teknologjike e transformimet për të cilat po niset BE, etj., mungojnë në diskurs.
Liderët, në politikë të jashtme, luftojnë kryesisht për të treguar se shokë të kujt janë e kush e i ka shokë.
Ajo që ka rëndësi për elektoratin shqiptar në këto momente është të ndërgjegjësohet se të dy forcat kryesore politike në vend po negociojnë për të marrë mbështetje për objektiva personale e partiake që mund të konsiderohen jetike nga këndvështrimi i tyre, nëse kihet në konsideratë që të dy liderët rrezikojnë burgun dhe humbja në zgjedhjet e ardhshme veç fundit të karrierës politike për secilin prej të dyve rrezikon edhe pozitën e partisë në jetën politike në vend, pozitë humbja e së cilës me siguri do të pasohet nga një valë arrestimesh.
Fakti që të dy janë liderë të fortë, që janë vendimtarë për të formuluar vendimet e forcave që udhëheqin e bën situatën veçanërisht të rrezikshme. Zoti Rama, i cili krijon përshtypjen se vepron i vetëm në përcaktimin e politikës sonë të jashtme ndërkohë që Partia Socialiste dhe institucionet e shtetit shqiptar janë background abstrakt paraqitet veçanërisht vulnerabël. Qasja e tij ndaj diplomacisë me kurajo e sipërmarrje, pa ju trembur shumë reagimeve të elektoratit, ku ai jo pa të drejtë sheh një turmë gjumashe e me sy nga vakti i rradhës, e nga ana tjetër përfshirja në një sërë aferash që e bëjnë të brishtë ndaj shantazhimeve, nuk ka si është më e rrezikshme në këto momente. E mira do të ishte që SPAK të kujdeset për strehimin e të dyve gjatë muajve në vazhdim, por, zakonisht, nuk kemi aq fat.
Në këtë vazhdë është jetike që të dëshmohet një vëmendje e shtuar dhe reagim më i shpejtë i publikut ndaj këtyre të negociatave të fshehta.
Bashkimi Europian është aleati ynë i natyrshëm në këto zhvillime për shkak të vazhdimësisë dhe qëndrueshmërisë së interesave në rajonin tonë, kundrejt ndryshimeve kaq të forta sa po prezantojnë Shtetet e Bashkuara me administratën e re.
Acarimi i mëtejshëm i BE-së me rusët si vazhdë e ftohjes me amerikanët është një zhvillim pozitiv.
2) Në arenën e brendshme situata duket akoma më e komplikuar.
Vetëm pak ditë para se të publikohet ky shkrim u arrestua e vazhdon të mbahet në paraburgim kryebashkiaku i Tiranës zoti Erion Veliaj. Megjithëse një zhvillim i përfolur e në pritje prej shumë kohe ky arrestim ngjalli emocione, rriti përçarjen e krahëve të politikës, të qëndrimeve ndaj Prokurorisë së Posaçme e ftoi për profecira në lidhje me zgjedhjet që po vijnë.
Megjithëse një figurë fort e rëndësishme e jetës politike në vend dhe prijës i njërit prej dy a tre fraksioneve kryesore të Partisë Socialiste mungesa e tij në krye të strukturave apo grupimeve që i udhëhiqte ka pak gjasa të ketë ndonjë pasojë domethënëse, të paktën jo aq sa drejtorët e bashkisë që qenë burgosur më herët e sipas gjasave ishin ata mbanin rrjetin, vilnin bakshishet dhe shpërndanin bakshishet.
Veliaj në këtë kontekst është thjeshtë një sekser i nivelit të lartë, detyra e të cilit delegohet te pasuesi pa pasoja me 13 telefonata. Problematika e tij qëndron vetëm në aftësinë e tij për të implikuar të tjerë.
Rama në diskursin e tij ka gjetur një mbrojtje disi të çuditshme. Deri tani argumenti i tij është se problemi para së gjithash është procedurial. Arrestimi i Veliajt sipas tij po bëhet në mungesë të një akuze. Megjithëse SPAK rendit një sërë akuzash e provash që kanë krijuar dyshimet e arsyeshme për të cilat që hetimi të kryhet i plotë ka nevojë që zoti kryebashkiak të jetë i ndaluar në ambjente të paraburgimit zoti Rama vazhdon e këmbëngul tek ky argument.
Megjithëse një ndër institucionet me mbështetjen më të madhe në opinionin publik në vend, ky institucion sulmohet prej të dy anëve të spektrit politik. Berisha betohet për shkrirje ndërsa Rama e akuzon për të qenit një prokurori politike të cilës po t’ja heqë ai mbështetjen zhduket, sidomos tani që amerikanët ja kanë hequr mbështetjen. Kjo deklaratë e Ramës gjithashtu meriton vëmendje. Pse ja paskën hequr amerikanët mbështetjen SPAK? Një përfundim që buron prej heqjes së mbështejes, kryesisht financiare, për gjithandejin global prej USAID, apo ngaqë e shohin si të lidhur me taktikat sorrosiane për të ndikuar zhvillime politike, siç argumenton Berisha? Gjithësesi Ambasada apo dikush tjetër duhet të prononcohet e padyshim nuk do të vonojë ta bëjë këtë duke na dhënë edhe sinjalet e duhura.
Bashkimi Europian nga ana tjetër nuk është zbuluar të ketë hequr mbështetjen për SPAK? Proceset integruese të Shqipërisë në BE do ta kenë një kërkesë të rëndësishme vazhdiminë e funksionimit e të sistemit të drejtësisë dhe shmangien e skandaleve në qeverisje si këto që kanë dominuar jetën politike në vend. Kryeministri kroat Ivo Sanader dënimi me 18 vjet burg i të cilit ende nuk ka përfunduar parapriu anëtarësimin e Kroacisë në BE më 2011, tregon se europianët e kanë një dobësi për këtë skenar.
Ndërkohë fushata ka nisur. Rama mblodhi gjithë punonjësit e bashkisë në një protestë surprizuese për ti folur për kontributin e vet dhe të lalit në lulëzimin e Tiranës. Një protestë-mbledhje kolektivi pa mungesa. Patetike e antipatike. Po plot.
Rama me të tijët duhet të promovojnë arritjet, por qendrat urbane vazhdojnë të jenë në ndërtim e zhvillim. Pasanikët e gangsterët me makinat e shkëlqimin e tyre padyshim acarojnë shqiptarin me karakteristikat e tij. Njerëzit në përditshmërinë e tyre me kafe e llafe padyshim që dinë ku e kush.
Dyshimi për një humbje të mundshme është shkatrrimtar për socialistët. Goditja e grupeve kriminale, angazhimi i SPAK në vëzhgim të procesit elektoral e të tjera padyshim do të kenë kosto elektorale. Vota e emigracionit ka gjithë lirinë të jetë eksperimentale e të shpërndahet në injorancë prej tematikave jetike të socialistëve shqiptarë.
Nga ana tjetër shpresojmë që gjykatat italiane e Meloni të ndikojnë që fluksi i emigrantëve të Mesdheut në Gjadër të mos tërheqë vëmendje apo që Trumpi të mos i bjerë borisë për zhvendosje të palestinezëve gjithandej, përfshirë edhe këndej.
Ndërkohë sipas gjasave SPAK do ti rrëmbejë edhe ca shokë që i kanë futur duart ku nuk është dashur.
Ndërkohë edhe Berisha i ka nxjerrë të vetët në shesh sa herë ka qenë rasti. Megjithëse me një lidership anemik, pak elokuent e aspak karizmatik demokratët kanë një pozitë të qartë në jetën politike të vendit.
Surprizuese janë edhe sallat e mbushura nga sfiduesit e rinj. Lapaj thuajse çdo ditë poston në rrjete sociale takime të suksesshme gjithandej; Agron Shehaj surprizon me njerëzit që arrin të nxjerrë në shesh e të fusë në salla, ndërkohë që edhe parti të tjera të vogla duket se do të arrijnë rezultate të papritura.
Problem mbetet deficiti i madh në fjalorin programatik të fushatës. Opozita dhe të rinjtë vazhdojnë në luftën kundër korrupsionit. Një daulle e vjetër sa demokracia, na vodhën, po na shfrytëzojnë e shesin. Na përzunë.
Premtime për ulje taksash, mbështetje financiare, e prospertitet kanë pak gjasa të gjallërojnë zemrat e shqiptarëve.
Në vazhdim besoj se do të shohim një coptim të elektoratit në njësi të vogla me liderët e të cilëve të mund të negociohet mbështetja. Dhe forcë.
Mirupafshim për iftar.
 |  |
RSS Feed
