 | Më në fund jeta politike në vend po lëvrit. Fushata e shumë pritur rifilloi. I pavdekshmi Sali Berisha ballafaqohet me rrezikun e vënies nën lupë të drejtësisë që e merr e e plas brenda e ja komplikon atë pleqni që po ja rëndon kockat gjithsesi. Një goxha ngjarje. A kemi të bëjmë me një proces të motivuar politikisht? |
Kemi argumenta edhe pro edhe kundër.
Ja për shembull, kundër kemi faktin që jemi ende ca largë zgjedhjeve për parlament. Që ta kishte tamam efektin në zgjedhje ky proces duhet të kish pritur edhe një vit. Për më tepër burgosja e liderit dihet që është ngacmues i shkëlqyer për thellim dasie, mobilizim anëtarësie e rritje vendosmërie.
Për më tepër, Partia Demokratike është një rrënojë politike, që megjithëse ruan njëfarë simpatie çuditërisht të gjerë shoqërore (gati 40% e elektoratit që votoi në 2021-in) ka pak gjasa të përfaqësojë ndonjë rrezik real në zgjedhjet e ardhshme. Vërtetë njerëz që votojnë PD-në për inat të socialistëve mund të ketë, por profesionalizmi i aksionit elektoral të socialistëve, rrëmuja në lidershipet qëndrore e vendore të demokratëve e burimet anemike në dispozicion të PDve e bëjnë rivalitetin e saj një dekor më shumë të nevojshëm se të rrezikshëm.
Shto këtu që nëse kjo ndërmarrje do të kishte frymëzim politik, kundër Berishës do të riçelej procesi për të vrarit e janarit, mbi gjakun e të cilëve Rama ka ba jemin që do ta lëshojë drejtësinë. Lëre pastaj Gërdeci që është akoma hapur e po përzhit aleatin Medi e që mund ta prekte Shkëlzen Berishën e do kishte një joshje më gjerë për elektoratin. Bërja e ca milion eurove me ndërtime ndoshta të pamirëmenduara e me ngatërrime nëpër procese lejesh në Shqipëri çudi që qenka krim.
Nga ana tjetër, në argumentat pro karakterit politik të procesit mund të themi se për mendësinë tonë, megjithëse në reformim, fakti që një gjyq i këtillë të jetë jopolitik është bazë për një barsaletë me pak humor. Patjetër reforma ka një fillim të ri e prokuria e posaçme e hetimi i pavarur e
SPAK vërtetë ka detyrën të ç’pështjellë këtë lëmsh, por qyteti është i tëri në zhvillim. Me hap për këto tematika ndërtimesh trull ndër prioritete për SPAK do të thotë fundosje në vargje malesh me dosje mu në mes të një batërdie që rrjep e grabit mëmëdheun cep e më cep, me banda kriminale që nuk shkiten prej ekranit as edhe një ditë.
Me njëfarë mospëlqimi natyror për përzjerje në të tilla tematika me karakter politik që kanë shumë publicitet dhe ‘bukë’ pak kjo zgjedhje për ta shqetësu plakun duket pak parësore. Plus që kanë qenë të gjitha konditat që Jamarbri e grupi ti kenë qendisë të gjitha dosjet si asht dasht. Për më tepër në proces nga një firmë këtu e një firmë atje e paskën vënë të gjithë, Rama përfshirë.
Procesi në fjalë nga natyra është i këtillë që hapet e rivendoset në raft prap se siç e thashë më lartë për punë ndërtimesh nuk prishemi, se ju aty, ne atje, ai atje matanë e kështu me radhë.
Pra procesi nuk është as tamam as politik e as jopolitik, megjithëse si përfundim politik, por me karakter kryesisht marrdhëniesh me publikun; një fushatë publicitare për konsum brenda partiak.
Si simpatizant konspiracionesh që jam, unë mendoj se ky aksion me përfitim të dyanshëm duhet ta ketë nisjen tek ndonjë shthurje në radhë të socialistëve. E di që nuk ka asnjë zhurmë të këtillë te kampi rozë e sukseset në arenë ndërkombëtare me takime kahmos ja kanë rrit dy pëllëmbë pjedestalin liderit, por nga ana tjetër mënyra e organizimit të partisë që ka zgjedhë Rama për socialistët ka problematikat e veta. Qenia e tij në qendër të një rrjeti të gjerë linjash mobilizimi të mbështetjes politike e shoqëruar me një lidership pak politik e pak të lidhur me bazën krijon hapsira për rivalitete të panevojshme egosh. Copra të mëdha elektrorati lidhen me qendrën me ca hallka të forta, por të vetmuara.
Vërtetë shembulli që dha Berisha me tërheqjen e tij tregoi se roli i liderit në partinë shqiptare është jetik e socialistët janë të vetëdijshëm që pa Ramën rrokullima e tyre do të ishte e shpejtë, por zëra, dosje, SPAK, shembuj si ai i Ahmetajt, tani edhe Xhaçka, e andej e këndej me siguri që alarmojnë aktorë individualë brenda partisë socialiste e i shtyjnë që të kërkojnë relevancë politike, mbrojtje e ndoshta përçarje.
E për të tilla anomali ilaçi më i mirë dihet, kundërshtari. Me shpu me hosten bacin asht mjekim popullor. Vërtetë PD është lëmsh e ndarë e e përçarë, por për të nxjerrë ca djem në protestë e për kryengritje të ligjshme me mosbindje civile dhe acarim e po e desh puna edhe ca flak e gjak mundësia ndoshta është, sidomos po të ketë edhe dakordësim mëngjarash.
E kështu edhe PD konsolidohet disi dhe socialistët mobilizohen disi.
Por këtë argument na e çorienton Likja. Pse nuk është ky hero i opozitës në tribunë për të denoncuar këtë zhvillim flagrant? E ka më serioze dosjen?
Ja për shembull, kundër kemi faktin që jemi ende ca largë zgjedhjeve për parlament. Që ta kishte tamam efektin në zgjedhje ky proces duhet të kish pritur edhe një vit. Për më tepër burgosja e liderit dihet që është ngacmues i shkëlqyer për thellim dasie, mobilizim anëtarësie e rritje vendosmërie.
Për më tepër, Partia Demokratike është një rrënojë politike, që megjithëse ruan njëfarë simpatie çuditërisht të gjerë shoqërore (gati 40% e elektoratit që votoi në 2021-in) ka pak gjasa të përfaqësojë ndonjë rrezik real në zgjedhjet e ardhshme. Vërtetë njerëz që votojnë PD-në për inat të socialistëve mund të ketë, por profesionalizmi i aksionit elektoral të socialistëve, rrëmuja në lidershipet qëndrore e vendore të demokratëve e burimet anemike në dispozicion të PDve e bëjnë rivalitetin e saj një dekor më shumë të nevojshëm se të rrezikshëm.
Shto këtu që nëse kjo ndërmarrje do të kishte frymëzim politik, kundër Berishës do të riçelej procesi për të vrarit e janarit, mbi gjakun e të cilëve Rama ka ba jemin që do ta lëshojë drejtësinë. Lëre pastaj Gërdeci që është akoma hapur e po përzhit aleatin Medi e që mund ta prekte Shkëlzen Berishën e do kishte një joshje më gjerë për elektoratin. Bërja e ca milion eurove me ndërtime ndoshta të pamirëmenduara e me ngatërrime nëpër procese lejesh në Shqipëri çudi që qenka krim.
Nga ana tjetër, në argumentat pro karakterit politik të procesit mund të themi se për mendësinë tonë, megjithëse në reformim, fakti që një gjyq i këtillë të jetë jopolitik është bazë për një barsaletë me pak humor. Patjetër reforma ka një fillim të ri e prokuria e posaçme e hetimi i pavarur e
SPAK vërtetë ka detyrën të ç’pështjellë këtë lëmsh, por qyteti është i tëri në zhvillim. Me hap për këto tematika ndërtimesh trull ndër prioritete për SPAK do të thotë fundosje në vargje malesh me dosje mu në mes të një batërdie që rrjep e grabit mëmëdheun cep e më cep, me banda kriminale që nuk shkiten prej ekranit as edhe një ditë.
Me njëfarë mospëlqimi natyror për përzjerje në të tilla tematika me karakter politik që kanë shumë publicitet dhe ‘bukë’ pak kjo zgjedhje për ta shqetësu plakun duket pak parësore. Plus që kanë qenë të gjitha konditat që Jamarbri e grupi ti kenë qendisë të gjitha dosjet si asht dasht. Për më tepër në proces nga një firmë këtu e një firmë atje e paskën vënë të gjithë, Rama përfshirë.
Procesi në fjalë nga natyra është i këtillë që hapet e rivendoset në raft prap se siç e thashë më lartë për punë ndërtimesh nuk prishemi, se ju aty, ne atje, ai atje matanë e kështu me radhë.
Pra procesi nuk është as tamam as politik e as jopolitik, megjithëse si përfundim politik, por me karakter kryesisht marrdhëniesh me publikun; një fushatë publicitare për konsum brenda partiak.
Si simpatizant konspiracionesh që jam, unë mendoj se ky aksion me përfitim të dyanshëm duhet ta ketë nisjen tek ndonjë shthurje në radhë të socialistëve. E di që nuk ka asnjë zhurmë të këtillë te kampi rozë e sukseset në arenë ndërkombëtare me takime kahmos ja kanë rrit dy pëllëmbë pjedestalin liderit, por nga ana tjetër mënyra e organizimit të partisë që ka zgjedhë Rama për socialistët ka problematikat e veta. Qenia e tij në qendër të një rrjeti të gjerë linjash mobilizimi të mbështetjes politike e shoqëruar me një lidership pak politik e pak të lidhur me bazën krijon hapsira për rivalitete të panevojshme egosh. Copra të mëdha elektrorati lidhen me qendrën me ca hallka të forta, por të vetmuara.
Vërtetë shembulli që dha Berisha me tërheqjen e tij tregoi se roli i liderit në partinë shqiptare është jetik e socialistët janë të vetëdijshëm që pa Ramën rrokullima e tyre do të ishte e shpejtë, por zëra, dosje, SPAK, shembuj si ai i Ahmetajt, tani edhe Xhaçka, e andej e këndej me siguri që alarmojnë aktorë individualë brenda partisë socialiste e i shtyjnë që të kërkojnë relevancë politike, mbrojtje e ndoshta përçarje.
E për të tilla anomali ilaçi më i mirë dihet, kundërshtari. Me shpu me hosten bacin asht mjekim popullor. Vërtetë PD është lëmsh e ndarë e e përçarë, por për të nxjerrë ca djem në protestë e për kryengritje të ligjshme me mosbindje civile dhe acarim e po e desh puna edhe ca flak e gjak mundësia ndoshta është, sidomos po të ketë edhe dakordësim mëngjarash.
E kështu edhe PD konsolidohet disi dhe socialistët mobilizohen disi.
Por këtë argument na e çorienton Likja. Pse nuk është ky hero i opozitës në tribunë për të denoncuar këtë zhvillim flagrant? E ka më serioze dosjen?
RSS Feed
