Nga largë situata në Kosovë duket e trazuar. Lëvizja Vetvendosje e mbështetur edhe prej AAK të Ramush Haradinajt dhe degëzimit të PDK-së që krijoi Fatmir Limaj, tashmë janë nën etiketimin opozita. Një opozitë që u hetua në muajt e boshtë të koalicionit paszgjedhor (deri sa iku LDK-ja) me qëllimin ta ndalte keqqeverisjen e çdollojshme. një kauzë që siç u pa e ndante edhe LDK-ja e me siguri edhe vete PDK-ja do i ishte bashkuar koalicionit sikur ti kishin thënë hajde. Por, opozita e re këtë herë ka një kauzë të panegocjueshme. Një bosht ideologjik të vetin. Frenimin e ndërhyrjes arbitrare serbe në jetën politike e ekonomike të vendit.
Sa e shkakton këtë statusi i një shoqërie komunash serbe që gëzojnë privilegje të veçanta, kjo mbetet e paqartë. Ndërkohë që, serbët kanë përfaqësim dispropocionalisht më lartë se pjesa tjetër në ekzekutiv e parlament ata dëshirojnë që edhe në nivel të qeverisjes vendore të kenë ca të drejta më shumë dhe marrëdhënie të veçanta me shtetin serb.
Akses në qeverisje qendrore më të drejtëpërdrejtë dhe nxjerrja, më e shkathët e e vendosur, e fitimeve prej deklaratave të djalërisë qeverisëse mund të jenë një barrë për shoqërinë kosovare, që nuk merret vesh se nga e nxjerrë yndyrën për të vazhduar rreshkjen e vet. Serbia mund të angazhohet në marrëveshje të shpejta me Bashkimin Evropian dhe oaze që përmirësohen me shpejtësi brenda trupit jo fort të shëndetshëm të shtetit Kosovar mund të jenë një shembull për zhvillim, por edhe një tentim kapitalist grykës e armiqësor që nuk ta njeh fisin.
Aksesi i gjithandejshëm i organizmit të unifikuar serb mund të faktorizohet deri në të drejtë të shpërqëndrimit të vazhdueshëm të energjive të vendit prej pakicës serbe. Por ka gjasa që Evropi ta mbështesë idenë e anëtarësimit evropian edhe më tutje dhe ndoshta të qenit serb e shqiptar nuk do mund të sjellë dallime aq të qarta nëpër të jetuar e punuar. Evropi thotë që kjo nuk është fort e afërt por vetë pritja është duarplot dhe gjithë shpresë.
Por ne e njohim serbin, po edhe nuk jemi mobilizuar hiç me i ba ballë. Pakënaqësia shoqërore është e lartë në vazhdimësi, për shkak të varfërisë dhe grykësisë pusht-tetare për pasurim të shpejtë.
Ngjarja e ndarjes së hesapeve me serbin kishte siguruar që më herët koalicionin më të gjerë të mundshëm. PDK dhe LDK janë sërisht bashkë. Luftëtarët dhe priftërinjtë, që ruajtën sekretin e një e ideali tani po bëjnë llogari.
Por qeverisja e Kosovës është e improvizuar me ngut dhe shtetasit janë largë të familjarizuarit me idenë që është shteti i tyre dhe gjërat nuk lihen me kalu aq kollaj. (Siç jemi edhe ne këndej kufirit, fundja.)
Pra sipas gjasave ky është një muhabet i mbyllur. Serbi po rri dhe pak.
Atë që e shpallim me ligj, me ligj e rrëzojmë!! Dashtë zoti nuk kemi humbur shumë fare, ndërkohë. Gjithë produkti do mund të jetë në ngecjen e PDKsë dhe LDK-së në një koalicion të vetëm për ca kohë dhe hyrja e një aktori të tretë si kryesor në skenë të politikës kosovare.
Më herët Vetvendosja nuk përmbante potencialin e nevojshëm për tu marrë shumë seriozisht pavarësisht shprehjes së një frustrimi popullor masiv. Por zgjerimi i vrullshëm i rradhëve të lidershipit me profesionistë a organizatorë social qe i frutshëm.
Vetvendosja dhe koalicioni, që fundja mund të bëhen edhe nji të vetëm, kanë gjasat e një momentumi. Lëvizja në lëvizjet e fundit për ndalimin e Zajdenicës ruan reminishenca të forta të lëvizjeve revolucionare, megjithëse fatkeqësisht për të, shumë graduale dhe pa kërcënim konkret. Në vazhdimësi ndryshon puna. Vetvendosja në zgjedhje pati rezultat të kënaqshëm, megjithëse rritja me zgjedhjet e kaluara, kur edhe debutoi, nuk qe kushedi sa mbresëlënëse.
Vetvendosja qeveris Prishtinën.
Nuk di qartë qëndrueshmërinë e koalicionit, se liderat fatkeqësisht i kemi paksa të brishtë dhe bishti i pellushtë i fshin gjurmët në dëborë. Por me zgjedhjen e Visar Ymerit në krye të partisë hija e një personaliteti të fortë si ai i Albin Kurtit u shmang dhe synimi i posteve të larta fare nuk është i pamundur. Pra nëse ndonjë grabiqar syleçët po rrit lisa ku nesër do gjejnë hije heronjtë, këtu ka mundësi për një kombinim që në pak kohë rritet.
(Një palë zgjedhje. Kur janë zgjedhjet???)
Ramushi sjell në koalicion paketën e tij fikse të votave dhe burrërinë e përfolur. Kurse Fatmiri gjithashtu sjell një paketë votash që i mblodhi me rrjetin e vet gjatë qeverisjes e më herët luftës. Që të dy të pakënaqur. që të dy me nevojë të madhe për të qenë faktorë disi.
Ndërkohë hapet tryeza për një hapsirë më të mirë manovrimi e ndërmjetësimi.
Ramushi kishte qenë nga të parët që kishte provuar një koalicion me LDK-në dhe më pas me PDK-në (që gjatë luftës kishin qenë fort armike me njëra tjetrën.) Fatmiri nëpër PDK mbetet në shtëpi ët vet. Mos kishin kërcënuar për ta futur në burg ai do kishte qenë më i qetë nëpër këto gjullurdira.
Pra lidhja me PDKnë tashmë është një lidhje ku gjërat fliten sy ndër sy e pa shumë droje. Edhe nga LDK bij çamarrokë ishin bashkuar tashmë me Vetvendosjen dhe kanalet e komunikimit dhe nivelet e pranimit janë me efikase.
Qetësimi i kësaj problematike që mbante Vetvendosjen të acaruar (fatkeqësisht duke u humbur si betejë, por gjithsesi tashmë disi të kapërcyer) do ta lejojë atë të merret me gjërat më ngadalë. Me serbët tani do të kemi njëmijë beteja të reja nëpër mbledhje këshillash e bordesh, hipotekash e marrëveshjesh. Një program politik.
A është një formë më e zhvilluar organizimi politik hyrja e një organizmi të ri politik në qendërskenë. Padyshim që po. LDK nëpër aneminë e vet ndoshta mbahet. Qeverisja gjithsesi jep ca frymarrje për parti politike. PDK gjithashtu do mbahet mirë edhe ca kohë. mendoj se strategët e vetvendosjes meritojnë respekt.
Me serbin do merremi prap.
Nënshkrimi krejt i papritur i MSA-së sikur është njëfarë englendisje, megjithëse e shtrenjta BE duket sikur po e humb interesin për vetëvetet e veta në formatet kontinentale, (megjithëse vetë është një nënkontinent.) Fakti që Kosova nënshkruan këtë MSA-në sikur e zbeh MSAnë. Ndonjë histori e paqartë edhe kjo MSA, por sikur duhet.
Njohja, ky muhabet kot. Fiksimi kosovar për njohje. Energji plot. Na njohu edhe kuskulandi. Hajde gëzuar.
Do hyjmë në Evropë, do hyjmë në Evropë!