Kronikë politike sezoni vjeshtë-dimër 2018-2019

​... vjeshtë-dimër. Oh sa i gjatë ky sezon. Dy stinë. Në një. Një stinë sa një mot. Sa tre mote, do thoja unë, që jam komunikator që pretendon ndër risi të vetat matjen e jehonës së informacionit të përditshëm në fund të shpellës nga ku ishte larguar papritur heroi i atyre ngjarjeve që tregoi Platoni kur po fliste për natyrën e njohjes. Dhe aty drithmat janë të qarta dhe kot Platoni u shqetësua për faktin që atje nuk do ta besonin atë që doli në botë të ideve e pa gjërat si djej në dritë të diellit. Ne do ta besonim, vëtëm se nuk kishim mbaruar një muhabet tjetër.
 
Si gjithmonë, stinët vijnë nga jashtë në terma gjeografikë të muhabetit. Në vjeshtë fqinjët tanë jugorë, që janë djemtë e motrës së Platonit, që përmendëm më lartë me historinë e shpellës, që morën edhe drejtimin e Akademisë pas vdekjes së tij, na çuan në mes të një manovre që mund të ketë prapa vetë partinë e dytë më të madhe të koalicionit qeverisës. Agimin e artë. Këta që janë besimtarët e  fesë së vërtetë, asaj të Agimit, vëllait fatkeq të gishtrëndafiles Eo, që unë e kam njohur edhe tjetërkund. Më mirë të kish qenë një viç, por jo, Agimin e beson fqinji ynë grek, në mes të epokës së fundit të një krize ekonomike që ishte pak a shumë rritja e borxhit përtej skajeve të përgjegjësisë e besueshmërisë. Një tendencë e përhapur ngado, por jo edhe aq.
Në skajet veriore të shqiptarisë, Presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi nis e negocion një riorganizim kufijsh, pikërisht kur Europa shkoqet e Rusia me eksperimente të suksesshme në Siri e Krime rrit largësinë e Amerikës, po ti biesh këtej nga Alaska ku nuk ka nevojë as për mur. Ramush Hajradinaj, ky kreshnik i tallavasë bashkohore politike duartroket nga rreshti i parë ndërkohë që ka vendosur një taksë 100% për prodhimet serbe. Dhe partia më e madhe e opozitës dhe më e madhja në parlament Lëvizja për Vetvendosje jepet aty në rrezik të leksionimit të popullatës për lëndimet gjeopolitike.
Muhabeti i grekëve sikur kaloi, e nuk morëm vesh shumë për ç’i tha kush, kuj; këndej nga Kosova një plan po shfaqet e me verë e pranverë thojnë se do çelë lule e lidhë fryte.
 
 Presidenti në fillimin e sezonit nisi një grindje për dekretimin e ministrit të brendshëm, post që ishte liruar pse dy ministrat e fundit ishin shumë pranë rrjedhave trafikuese të drogës dhe dikasteri ju la një ushtaraku që ka jetuar e drejtuar për mision të jetës profesionale procesin e qetë të depolitizimit. Akoma dhe sot kur pranvera na kish treguar shenja, vendi qeveriset me zëvendësministër.
Një histori e ngjashme për të jashtëmin. Një djalë që kish lexuar shumë por me peshën politike të një pupule trazon ujrat me ndikime nga vendlindja e tij atje tej, te ai kufini. Kish qenë këshilltar. Vjen nga Kosova dhe nuk e kanë lënë kurrë të dalë në televizor. Ose edhe e kanë lënë, kush e mori vesh. Bashkë me të edhe tetë a nëntë ministra që nuk ja ka mësuar emrin akoma as shoku Gramoz. Pa parti. Ose me një parti të re që nuk e njohim ende.
Meqë jemi te partia, më 16 shkurt, Partia Demokratike kish ftuar mitingun e madh në kryeqytet. “O ne, o ata”,- ka thënë shoqja Monika. Sa të hamë edhe Shën Valentinin. E hëngrëm dhe Shën Valentinin. Hëngrën edhe kërpurdhën magjike të oborrit të kryeministrisë që e kishte përgatitur një skulptor dhe dora në zemër ishte e hijshme, për më tepër, thojnë se ishte prej atij lloji që ta çorodit mendjen e të nxjerr në shtigje novatore. Protesta ishte, megjithëse e rrëmbeu popullaritetin toga pararojë me trupa që sakrifikohen. Këta në një skenar të dobët të shprehjes së forcës çajnë një kordon prej pesë rradhësh me policë, 40 metra të gjatë dhe i vërsulen derës dhe kërpurdhës. Në fillim dukej se hyhej në oborrin e një ambasade ose në stadium dhe ata që kishin carë rreshtat për pak gëzonin, pastaj afrohen tek dera dhe e sulmojnë. Nga brenda shtëllunga gazi mbysin pjesmarrësit. Një luftë kimike kundër revolucionarit me motivim dhe aftësi pak nën mesatare, por në tribunë. A duhet ti memorizojmë emrat e tyre? Dhe, a do ta kenë emrin të gdhendur në ditarët politikë. Në lajme dolën.
 Ndërkohë që aspiron të drejtojë atë zyrë, kryetari e djeg si fillim. Pastaj e meremeton me shijet dhe shpenzimet nga burimi më i rëndësishëm i vendit, njerëzia e shumtë që e mbush thesin. Por në fillim do djegësh mandatet e tua.
Të tilla ngjarje nuk kanë ndonjë risi të jashtëzakonshme se ne dhe më herët i kemi parë, madje me një provokacion me makinë në derën e hekurt forcuar me bllok betoni, por nuk kemi si mos engledisemi nga përsëritja. Po ti vini re, të gjitha gjërat mësohen nga përsëritja. Kjo është hera e tretë që synohet të hyrët me forcë në kryeministri. Por kjo ishte simbolike sepse hyhej tek vatra kulturore e kryministrisë.

Por ja, pranverë-verë po vjen e duhet të lëvizim pak se do heqim rrobat e do na duken muskujt. Kur papritur tw shfaqen kumbullat jeshile, opozita do të ketë harruar shkaqet që e nxorrën në atë protestë që çdo ditë e mundon sa për 74. Pastaj do të ketë një fushatë. Atëherë kjo fushatë magjiplotë zgjedhjesh lokale me opozitën të telendisuar në një zemëratë disa javore në mes të pranverës do të ketë një kulmim. Po si?
Të zënët e rrugës së kryeministrit kur shkonte për Pukë ishte një formë proteste. Kudo mund të sajohet mbulim këto kohë. Nga i vajti mendja këtyre tani. Në vend që të kishim nga gjashtëdhjetë e pesë komisione parlamentare e qeveri në hije dhe përfshirje e furnizim të publikut me njohuri dhe përqafim të kauzave e mobilizim të komuniteteve kudo. Edhe përfshirje në reformën në drejtësi, në mbrojtje të njerëzve të vet ose në shkarkim të tyre. Problemi është që PD nuk është aspak në pozita më të rehatshme. Një reformim i lidershipit pasi iku Berisha u duk se e dobësoi partinë. Basha u shfaq si  me lidhje të dobëta me bazën. Edhe u mjaftua me shfajësimin amator të parehatuar të politikës kur pati përzjerje me drejtësinë. Pra aleanca e tij nuk është domosdoshmërisht fort masive nëpër masa. Megjithëse grupi që lëviz mbas punëve të veta duket se u mblodh.
Protesta e demokratëve, megjithëse një surprizë, vjen pas zgjedhjeve të partisë demokratike. Kur ishte tamam nuk e mbaj mend, por, ndoshta janari sapo kishte çelur sythe dhe Rama kish lëvizur gjithë socialistët prej vendi ose të paktën ato tetë ministritë. Kur ja u rizgjodhën dhe demokratët dhe dogjën mandatet. Mandatet që i kishin përdorur vetëm një herë para se të digjeshin, që të mos digjeshin, duke rrëmbyer vëmendje jo fort mbështetjendjellëse,  gjithashtu në këtë sezon të vjeshtë dimrit.
Ky është një revolucion. Pasi nuk kanë ushtruar detyrën me rrogë, tani nuk do ta ushtrojnë pa rrogë. Gjynah. Unë do ta kisha marrë rrogën, pse me e djeg kot. Kujt t’ja lesh, shtetit?

​Në drejtësi u prenë aq koka sa nuk bëheshin dot më lajm. Drejtësia drejtësia! Çfarë do të ndodhë me drejtësinë kur të përfundojë reforma? Si janë ëndrrat me drejtësinë e re?  Çfarë do të ndodhë me banda, drogë. Pare për fushatë. Dajtin se dënojnë dot, Shullazit ka fillu ti humbasi durimi në qeli, ndërkohë që rektori i tij i papreferuar është në krye të një reforme në arsimin e lartë që e kryeson vetë kryeministri dhe ministrat e linjës. Një reformë e re që kurorëzon një reformë.
Mjekët thojnë thirrjen jo fort bindëse “mos na rrihni mos na rrihni!”  Në transporte shteti ishte përzierë në shpikjen e një kompanie fantazëm që kishte marrë disa dhjetra milion euro, ndërkohë fjalët kyç janë koncesion, privatizim, zhvillim, ndërtim.
Pa evolucion nuk ka revolucion.
Zot i madh, kjo larmi e ekperiencës politiko-qytetare është për tu shtu si pjesë e ofertës turistike vendore!  
Protesta studentore a do të dërgojë kandidatë në zgjedhjet për Këshillin Bashkiak? Kush tjetër?
Ndërkohë BE do të shpallë verdikt të negociatës nëpër bisht të lopatës, mbajtur në krahun që i dridhet nga pak.
Ndërkohë ca gjëra që janë për tu hequr po hiqen. Fushata, më njërën anë, e më tjetrën njerëz tamam si ne.   
Pa zgjedhje s’ka fitore, pa fitore s’ka zgjidhje. Përveç rasteve të përjashtuara.

(Rama, për mendimin tim, mund të biesh dakort me zgjedhjet e parakohshme, që në prill!
Thuaju: mbarojmë zgjedhjet lokale dhe direkt nisim përgatitjet. Hartojmë qeverinë teknike të aleancës dhe përgatitim zgjedhjen. Ca po të shqetëson se po u jep demokratëve sezonin tjetër vjeshtë dimër nja gjashtë a shtatë ministri. Për mendimin tim edhe arsimi edhe kultura, ndoshta edhe ndonjë gjë më me vlerë mund tua leshë ta kenë. Lëri edhe dy zëvendës ministra të brendshëm dhe tre të jashtëm. Thuju çunave ti japin lekë e të ikin e të lobojnë për anëtarësimin e Shqipërisë në shoqatën e paqësorit paqsor, pasi ta kenë themeluar në ndonjërin prej ishujve të Oqeanit të madhërishëm Paqsor.
Afroji zgjedhjet nja tre katër muaj, se nuk ka gjë. Për ta edhe vera prapë herët është. Ata vetëm te zgjedhjet e tjera të parakohshme mund të kenë interes për numërimin. Edhe për partinë mirë është ti bashkosh disi, ti prezantosh. Ti në fushatë je gjithsesi. Unë të jem artist si ty, bëj edhe një instalacion politik me titull “Rikonfirmime politike” dhe e sulmon kryeministrinë me 32 mijë protestues,  e pushton, del në dritare dhe ther një gjel në saksi si kurban për koalicionin e ri dhe ja shet videon "netflixit". Nëse e bën këto kohë do kesh mundësi të përdorësh edhe disa pak demokratë nga protesta e “Mandateve të djegura”, do të vijnë edhe ca kuriozë, kështu që nuk ke pse acaron çunat edhe aq shumë.)