Kur erdhi e ardhmja

Një mori me ndodhi po mbushin këta pesë e ca muaj kohë që prej fillimit të vitit. Atëherë e nisi përgatitjen ky shkrim i rrallë i imi për çështjet që më tërheqin njëfarë vëmendje hapsirën që deri vonë konsiderohej politikë e jashtme për shqiptarin me njëfarë interesi për këto tematika, por që si përfundim politika e jashtme para të gjithave është e brendshme. Nga më të papriturat. Pas dy vjetësh izolimi social dhe mediatik me koronavirusin e llahtarshëm, kemi një luftë në Ukrainën e afërt që na bëhet edhe më e afërt prej shtrirjes së sllavëve. Një luftë që nisi në shkurt e po vazhdon në maj.
Këta sllavët, mes veti, janë duke bërë një goxha luftë. Rusët e madhërishëm që kanë një shpirt të vetin, të Europës e Azisë, atje lartë te vikingët. Rusët kanë prozatorë e revolucionarë, dramaturgë e ushtarë, pyje e matematikanë, kompozitorë e shahista e dirigjent, e kriminela e diktatorë, këta ja kanë mësy ukrainasve, më këtej nga Europa. Ukrainasit e ruajtën shpirtin sllav nga dominimi mongol dhe ja rikthyn pastaj Moskovit, pas shekujsh robërie, e sollën flakën e qytetërimit sllav që ishte ndezur në Romën e lashtë ku mbi njëfarë e hebreu me emrin Jezu Krisht kishte qenë bir i zotit.
Ukrainasit, tani, kanë zgjedhur ndarjen prej rusit si turmë që ndjekin një pishtar, e kan dasht me shku kah Bashkimi me Evropën, me të cilën vendosin se kanë më shumë vlera të përbashkëta. Po si me të ik vëllai nga shpia kur ka vend boll? Rusi nuk e pranon.
Ukrainasit po luftojnë me vendosmëri. Ukrainasit panë muaj të përshkuar nga një autokolonë ushtrie 60 km e gjatë, pastaj,  e po luftojnë. Një luftë që po e kryen një popull.
Rezistenca Ukrainase sipas komentuesve në mediat që ndjek unë ka qenë mbresëlënëse. Dhe vazhdon ende. Ukrainas po vriten. Rusët nuk kanë pasur njohuritë e duhura nga shërbimet inteligjente të vetat për gatishmërinë e ukrainasve për tu përfshirë në rezistencë. Rënia që  pritej ka vonuar aq sa shpresohet të shtyhet edhe më shumë.  Muaj e kusur ditë luftë. Luftohet gjithandej. Edhe rusët vetë u grinë, por edhe hakmarrje me raprezalje e bombarim të paprerë ka plot.
Zërat e ligë thonë se si përfundim Putini e ka dëshirën të këpusë një copë Ukrainë e të lidhet teposhtë e te dakët, mu përgjatë bregut të Detit të Zi. Të tjerë thojnë se kjo nuk është e gjithë e vërteta, dëshirohet që gjithë Ukraina ti bashkohet ringritjes së një madhështie perandorako-sovjetike. Që vërtetë është individuale, por në fund të fund aty qëndron edhe forca. Pa pasur një perandor nuk mund të kihet një perandori.
Kërcet topi e murtaja, avioni e helikopteri hedhin bomba e derdhet gjak. Njerëzit dynden nëpër arrati e kush mbetet nuk parashikon dot çdo të ndodhë në orën në vazhdim.  (Ku u zhdukën 5 milion Ukranas? Pyeste Ekonomisti javë më parë.)
Burrat nga 16 deri 60 vjeç janë të thirrur në luftime e po luftojnë duke ngjallur lirizëm me vrasjet e shkatrrimet ndaj padrejtësisë.
Por të thirrur në luftime janë lloj lloj kombesh e interesash. Në luftë duhet të vinë gjermanët, polakët e rumenët, balltikasit, europianët të tërë e në ballë të prijnë si zakonisht amerikanët. Edhe po vijnë. Gjermanët do armatosen me dy përqind të gdp-së. 100 miliard dollarë. Amerikanët kanë njëqind vjet që bëjnë botën çorap për të fituar pare që ti harxhojnë për të luftuar për fitime të mëtutjeshme për armatim. BE njëzëri tha do i rrisim përpjekjet për mbrojtje
Ndërkohë, historia në ksi rastesh kujton racizma e nacionalizma e racizma nacionaliste e pastaj nacionalizma raciste, klasore e mbi të gjitha individuale në një botë ku zhvillimi administrativ e teknologjik i shoqërisë mundëson bashkëjetesë e përhapje arsyetimesh shkencore për problematika internacionaliste e barazitare, që pavarësisht padrejtësive të kaluara, në Europë farkëtohen e përhapen. Fakti që rusët nuk shohin mundësinë e një afrimi me Europën e Bashkimin Europian në këto momente është objekt kërkimi i ontologjisë kontinentale.
Pse nuk janë kundra oligarkët rusë?
Panorama e BBC-së pas 5 vjetësh pune këto ditë nxjerr dokumentarin për Abramoviçin, ku tregon se si ai kishte shtënë në dorë kompanitë e naftës Sibneft dhe një tjetër. Ja blen shtetit për 250 milion dollar e ja shet, prap, pastaj, për dicka si tre-katërmbëdhjetë miliard, kurse te tjetra rrëmben një kinez, që kishte ardh për negociata për të fituar të drejtën e shfrytëzimit në tendering përkatës.
Kjo degë bëhet edhe më interesante kur gazetari Andrei Soldatov i pyetur nga gazetari Tim Sebastian, se pse nuk ka një përpjekje nga shërbimi sekret rus për ta larguar Putinin, kur po duket se vendimmarrjet e tij po rezultojnë të gabuara dhe me kosto shumë të lartë, përballimi i të cilave do të kërkojë patjetër bashkëveprim me perëndimorët dhe kur vetë personazhet që e mbajnë në fuqi presidentin rus nuk ndjehen të sigurtë dhe shohin interesat e veta të rrezikuara kudo prej tij?
“Sepse i tremben revolucioneve,” përgjigjet Soldatovi, duke kujtuar që edhe vetë revolucioni bolshevik ishte plotësisht i paparashikueshëm, dhe çunat e Leninit nuk do të kishin qenë domethënës pa planin e Trockit për një grusht shteti, në Moskë, te radio e rruga.
Imagjino ti, tani: “Gungakovi dhe cunat e njësisë speciale kanë ardhur në Kremlin për të tërhequr një dekoratë për luftën në ukrainë, kur oficeri S.S ,42-vjeç me porosi nga kolonei dhe gjenerali, nxjerr armën në korridorin e bredshëm ku Putini po kalonte për në banjë dhe e vret. Për më teër ai ndoshta ka vdekur, por mbajnë një zsozi në vend t tij. Çunat e Gungakovit që po prisnin te korridori tjetër I kap paniku, e caramatosin dhe egzekutojnë dorasin dhe cajnë rrugën deri te ca armatim dhe pastaj në një arrati të përgjakshme vrasin gjysmën e kabinetit dhe 6 oligarkë që kishin ardhur për të ngrënë reçel mjedrash nga Siberia e epërme.Kaos? Numri 2 I shtetit, që fatmirësisht nuk kish qenë ato ditë në zyra nuk e njeh askush përveç Putinit dhe tre sekretareve të veta kthehet dhe vendos systemin për normalizim ekstrem të situatës.. Po edhe atë e vrasin grup mjafioz që kishte aleancë me Kadirovin për importimin e heroinës nga Afganistani. Apo u vra Gungakovi?
Dhe pastaj mbërrijnë djalli me macen drejt e nga romani i Bulgakovit. 
Sa e brishtë është bota ruse për ne dhe botën ku jetojmë? Ku do na e ndalë kolovitjen ky tërmet i përmasave qytetërimore për ne ndarësit e të njëjtës pllakë tektonike me sllavët?
A u forcua roli rus, a u dobësua? Ca thojnë se gjysma e aftësisë ruse për luftë tokësore u harxhua dhe paska qenë më e vogël dhe e paorganizuar nga sa mendohej. Ndoshta kjo luftë është thjeshtë për të rikthyer një model organizimi në shoqëri që pastaj siguron një ushtri që është më e aftë dhe efikase?
Si do të modivikohet Rusia nga eksperienca e luftës
Këtu mbërrin Kina. Po Kina si mund të ndërhyjë e ndikojë? A do të mbrojë ajo një model të organizimit të botës që e propozuan rusët?
Kina sa Kina mban një kalë të hazdisur në fre, që është prapë Kina.
Tajvani aty, ujgurët e indonezianët, filipinasit dhe afrikanët dhe indianët e shohin me pësueshmëri në sy Kinezin e nderuar. Që veç rrugës së mëndafshit po mbërrijnë në porte e ajër, në brigje e det.
Rusët me siguri i kanë kërkuar falje të dërguarit kinez që Abramavoçi në një çmenduri novelash ruse e mbajti pa dëshirën  e vet kinezin e nderuar. muare e kanë ftuar të vizitojë një tjetër kompani; i kanë thënë edhe që Abramoviçi nuk e dinte, por ai si dhuratë dasme i jep mëkëmbësit të perandorit kinez një flotë me jahte të vegjël dhe tridhjetë kuaj hamshorë arabë të racës më të mirë, që i kishte rritur për të emiri El Sheik, bashkë me një skifter të rrallë, supa e të cilit do ta bënte perandorinë ti rrinte përpjetë për tre javë, dhe një gjëë tjeër që nuk e dimë tamam?
A po përfundon rruga e mëndafshit? Si po shkon transporti detar e ajror. A po bëjnë kinezët porte në Selanik, rrugë në Serbi e vëllazëri në Gjermani?
Amerikanët andej nga Paqësori kanë bërë luftëra, historikisht, për llogari të sigurisë së tyre. E në fakt nuk kanë faj, se andej rreziku është më i madh. Japonezët me sulmin e tyre të befasishëm dhe kinezët janë aty. Por amerika bashkë me gjithë shokët mbetet një aktor.
Me kë janë indianët?
Çfarë do të thotë të jeshë me dikë?
Si do ti shkojë fati demokracisë dhe të drejtave të njeriut në kushtet e një rendi të ri botëror? Po bollëku e kufiri? Këtu pastaj mbërrijmë ne.
Nëse rënia e kampit socialist nuk ishte “Fundi i historisë” si tha Fukjama por fillimi i “Përplasjes së qytetërimeve” si tha Huntigtoni, me kë na leverdis të jemi? Apo më mirë, me kë do të na lejohet të jemi? Madje jo, kush do ta dëshirojë Në këtë kontekst lufta ruse është një mobilizim.
Si do të organizohet e drejta e individit dhe kombit në ekuilibrat e rinj?
Në një kohë kur bota ballafaqohet me probleme klimaterike, mbipopullimi, nxemje e karboni. Do mbarojë ujë i pishëm e buka! Do shtrenjtohet gjithçka dhe do të rritet roli i masës dhe forcës.
Vuçiçi fitoi për herë të katërt, si edhe Orbani.  Këtu mbërrijmë ne. Ne bashkëpendëmbajtësit e amerikanëve në Këshillin e Sigurimit të Kombeve të Bashkuara, nuk është se mund të themi shumë. Rama padyshim që dënoi egërsinë e treguar në Buça dhe duket më pranë perëndimit se kurdoherë.
Gjashtëmbëdhjetë vjet pushtet. Një surprizë, ndoshta. Ashtu si Putini, të dy këta politikanë akuzohen se kanë vendosur një kontroll përtej legjitimitetit demokratik mbi mediat. Ndërkohë vetë fakti se kjo mund të realizohet në kohë e komunikimit masiv si kjo e sotmja është surprizues dhe padyshim ngjall dyshim se popujt janë përtej të qenit të manipuluar, e se ky është një kontinuitet brazdor që humb në kujtime. 
Në Rumani [1] Ciuca, ish komandati i forcave të armatosura tashmë kryeministër i vendit deklaron “mbrojtja nis nga shtëpia” dhe nga 2% të GDP-së e çon shpenzimin për mbrojtjen në 2.5%. Pastaj flasin me polakët e këta i thojnë, hajt se po e bajmë 3%. Dhe të gjithë po armatosen.
Ndërkohë në simotrën Bullgari, që gjithashtu mund të tregojë nga vejnë fatet e simotrave, kryeministri Petkov arrestoi Borisovin, ish-kryministrin ish-badigard, ish-12 vjet shef; por prokurori e lëshoi. Ndërkohë do të arrestojnë një tjetër, Ministri i Brendshëm i qeverisë Petkov, dha dorëheqjen pse nuk donte të etiketonte si pushtim ndërhyrjen ushtarake të Rusisë në Ukrainë. “Jemi me BE-në, por nevojat tona energjitike rastis të jenë plotësisht në varësi të naftës e gazit rus. BE ne do ta sjellim ndryshimin!,” - sokëllin Petkovi. Që betohet se do ta çojë korrupsionin në 0.
Në këtë vazhdë është normale që rusët më të paorganizuarit e të parëve të bëjnë të parët një luftë që padyshim është para së gjithash një mobilizim.
Një luftë më heroikja e sipërmarrjeve.
Ne në luftë kemi qenë e jemi shpesh, por xhaxhin Enver e kritikojmë rëndë që u fiksua me këtë muhabet e ja mori frymën shoqërisë në një mobilizim të zgjatur kur ishte kohë me u qytetnu e pasuru sa ma mirë. Tani cila kohë është? Nga tia mbajmë? Me u integru me tregje e dituni. Por lufta?. A do të na arrijë ajo perëndeshë e errësisë që furnizon Hadhin e zi me fantazi? Si veprohej në këto raste?
Nëse i referohemi dokumentit të Ministrisë së Financave ne harxhojmë 9.8% për mbrojtjen dhe rendin, nga të cilat 4.3% vetëm vetëm për mbrojtjen. Heu?! Kurr se kishe ditë?
Po shumë faj nuk kam, ja në dokumentin në fjalë nga 16 përdorime të fjalës mbrojtje rreth 14 janë për mbrojtje të kategorive Brenda shoqërisë, mbrojtje sociale, për gratë, për familjen të mirut e ambjentin. Luftë nuk është ndjerë. Po paret qënkën. Ku leshin është ministria e mbrojtjes? Te shkolla ushtarake.? Hajde mer çuna në qendër. Unë mendoj që kryesia e kuvendit bashkë me ato institucionet e tjera të shkojnë tek shkolla ushtarake, madje jo, shkolla ushtarake Skënderbeu të rikthehet aty.
Këta të tjerët të kalojnë te rogreri kur rognerit ti jet pallati I brigadave.
 
 


[1] https://time.com/6159827/romania-nato-russia-nicolae-ciuca-interview/
​

​