Aleancat, si mjet e si qellim

Një rikonfigurim i skenës politike në nënshtresat më të qëndrueshme të vetat e prap entuziazmi e ka lënë thesin e nuk e ka marrë vesh hiç as ai që e mban e as ajo që u derdh. Por kjo mund të jetë vetëm një e përkohshme humori. Socialistët kanë gjithë djaloshërinë e nevojshme në sy, megjithëse kanë kaluar pas murit një tufë reforma, kanë përballuar pa shumë dhimbje koke një revoltë opozitare që pa braktisje të parlamentit e instalim të çadrave në bulevard e feksje verbuese aleancash.
Partia Demokratike në një çast kur gjithçka kishte tejkaluar vonesat e patolerueshme të tolerushme dhe kishte krijuar kështu njëfarë ‘suspensi’ gazmoro-dramatike, ndërmerr kthesën që e risjell në konkurrim. Në ngut e sipër krijohen listat dhe partia pastrohet nga një territore që mbanin lisa të gjerë deri në qiell. Kandidat përfaqësuesit e rij kanë mbirë në shkrepa e ballkone që herë herë nuk na i kishin tërheq fare sytë. Në fakt ne ecim me kokën ulur, por ndonjëherë gjërat janë edhe përtokë.
Kryetari spastroi një pjesë të lidershipit, që mendonte se puna në mbajtje të marrdhënieve me shokë të rrethit dhe konferencës dhe atij bordit dhe atij takimit, mjaftonte. Janë pikërisht ata që i kishte mbajtur disi në përgjimin ku edhe ishin kotur e dremitur grabiqarët e gjorë.   
Dhe tani revolta e tyre e mundshme me partiçka e nënparrtiçka humbi ritmin, një përcarje e pritshme nuk ndodhi. Nëse do të ndodhë në freskitë pjllore të vjeshtës ajo zor se do ti mbijetojë legjislaturës së gjatë që po vjen. Zoti Berisha me aftësinë e tij për të mos u marr vesh na shton interesin kinematografik për zhvillimet dhe ruan gjallëri tek gjithë procesi. Berisha mistiku i madh që si Krishti nxorri nga kanistra gjashtë peshq dhe ushqeu secilin që u paraqit me një kanistër më të vogël për sa vjet ju dha mundësia.
LSI, vëllai me krahun e fortë dhe shtatin e lig, siç edhe e kemi thënë, duhet që edhe ta mbajë gishtin e vogël të mbërthyer tek hekuri presidencial dheta luftojë me këmbkat nervoze armikun dashamirës.
Por, zoti Basha u shpreh me një vrull ineresi për reformën në drejtësi që deri tani ja kemi parë vetëm zotit Rama. Kjo është absolutish e gjithë ideja ime, tha ai, në radion që e dëgjova unë. Prej tre vjetësh, shtoi.
Surpriza ndër aleatë. Djathtukët mezi shpëtuan majat  e larta në krasitjen e shpërnqëndruar demokratike. Një “oh” se nga iku. Por më të bukura mbeten bisedat me reformë në drejtësi, që gjithësesi duket se është një tematikë e madhe e dallimit politik të këtyre zgjedhjeve. Gjykatësit megjithëse kanë qenë si gjithë shokët e tjerë burokratë, por me fatin e keq që këta janë të vetmit që ndajnë përgjegjësi për secilin.Prandaj mund të konsiderohen si koka. Këta e çelin e e mbyllin qarkun. Ata po solidarizohen disi mes vete megjithë shtatëqind inatet e fijet që i shtyjnë e i tërheqin, por janë prap vetëm. Grykës si edhe shokë të tjerë të përfshirë në kontroll të procesit të ndarjes. Grykës si ndonjë shok në sektorin e mjeksisë, arsimit, kulturës, ndërtimit, mjedisit, e gjithandej, Edhe shpërblimi e vëmendja nuk ka qenë e madhe në ca kohë. Shteti ishte i dobët dhe presioni prej krimit, duhet ta pranojmë, i madh. Pavarësisht se tani kemi ca derra të nginjur me qafat e trasha që i ngjyjnë shijet në çdo tablo që i shfaqet, dikur kanë qenë ca qafëhollë që e kanë bërë gëzuar me ata burrat e këqinj që e kishin marrë për darkë dhe kishin ardh me atë shokun e partisë.  Bluzkat e bollshme e kanë fshehur vërgëllitjen. Pastaj edhe shokët e tjetër.
Largimi i shokut të partisë është dramatik për gjykatësin e gjorë. Por kur ikin dhe burrat e këqinj, pastaj, është komplet dramatike situata.
Ikja e burrit të keq tingëllon si ëndërr vocërraku të munduar, por i tillë është gëzimi që na ndjell në zemra ky mirkuptim.
Personalisht, nuk mendoj se do të ketë një aleancë PSPDPS, një fluktualitet të shtuar në parlament po. Mendoj se ajo tabela e votimit elektronike në sallën plenare do të pësojë difekt dhe parlamenti në shenjë solidariteti me popullin e varfër dhe harmonizim me dietën radikale në qeverisjen ekzekutive, do të vendosë të mos e zëvendësojë.
Dhe votimin do ta bëjnë me duar, si Ilirët e lashtë, kur ja lante dielli kacurrelat e arta atje te ullinjtë. Dhe do mendojnë si të jenë parlamentarë Britanikë që gjithmonë e kanë arsyen e ndërgjegjen e vet si piedestal. (Dikur zoti Rama e shprehte më hapur simpatinë e vet për organizimin parlamentar britanik, ndoshta erdhi momenti ti rikthehet asaj ëndrre.)Që tani imagjinoj një tufë kaprojsh që para çdo votimi vrapojnë nëpër tavolina e karrike nën sy kureshtar e gazmorë e dashamirës të kryetarëve të urtë, që nuk kanë asnjë ngut. Propozoj urgjentish çlirim të sallës nga ato orendi qesharake puniste. Salla e parlametit duhet bërë urgjentisht mikpritëse për tufat e kaprojve. Ç’janë ato rreshta ushtarakë për njerëzit më të lirë të kombit? Njerëzit do lëvizin do komunikojnë. Atje edhe me pshurr do çerek ore të dalësh nga ai rresht karrikesh të rënda ngucur pas tavolinash të rënda. Si me qenë ndonjë jorgan. Do na sëmurën shokët. Zot i madh. Mbushini more muret me shkallë suedeze.
I gjithë ky skenar do që LSI ta humbë ndjeshëm peshën e vet, përndryshe do të ishte e paleverdishme ta refuzoje aleancën e tij. Vetëm ideja që ata mund të humbasin ekskluzivitetin e krijimit të një qeverie për vendin i alarmon. Por, nga ana tjetër edhe e dijnë se gjithësesi ishte një eksperiencë e mrekullueshme që nuk do ta harrojnë kurrë. Kush pati ca lekë i shtoi, kush nuk pati prap i shtoi. Për më tepër, ka parti të tjera plot, plus që edhe sektorët e tjerë janë shumë interesantë dhe siç thamë eksperienca është e lavdërueshme.  Edhe ca shokët e tjerë nuk është se nuk e kishin mendu me kohë një tërheqje në pellgje të ngrohta lluksi e province. Pra mendoj se ka një thyerje nëpër zemra, por LSI ja lejoi secilit ta kishte më shumë se një zemër. Shpresojmë që kjo forcë të mos vazhdojë promovimin e vlerave shumë të forta të përkatësisë ndaj grupit, në jetën politike shqiptare. Të gjitha slloganet partiake adresojnë gjithë popullin! Populli për të gjithë, secili për veten e vet. Kjo dihet.
Fushata ka fjalë. Po mirë. Pse nuk e dimë ne?
Në Kosovë. Në Kosovë po votojnë.
Albin Kurti, në emër të popullit e thërret gjithë popullin dhe sipas gjasave Vetvendosja do të jetë në koalicionin qeverisës të pas zgjedhjeve. Me Bacin Ramush ata kanë qenë në koalicion, por me Hashimin sikur nuk kanë shumë honepsje. Mos me thënë me gjithë PDK-në. Por PDK-ja me kryetarin e zhvendosur në Presidencë sjell Ramush Haradinajn për kryeministër. Sikur t’ja kish porosit frëngut q’at arrest, Baci Ramush vjen i freskët, i fortë e i përgatitur. PDK bashkë me AAK. Dhe me ish-PDK-isten Nismë të shokut Fatmir.
Nga ana tjetër një LDK po ashtu e larmishme. Një Avdullah i Hotit kish dal në dritare e binte tajareve me allti pri pexheres. Behgjet Pacolli i dyti në lista LDK-së. Behgjeti. Që gjeti një beh? Cfarë do të thotë emri Behgjet? Është ai Shqip? Gjetja e “beh”, si një shkurtim befasie na trillon dhe na ngjall dashamirësi për këtë ish-burrë të Ana Hoxhës dhe kompromentues të vetë shokut Jeltsin në Rusinë e vjetër. Apo thjeshtë një emër me origjinë prej Kuranit të madhërueshëm e që sjell fat e virtyt tek të gjithë që e mbajnë këtë emër?
Kushedi ç’detaje fshihen andej këndej, por në një rrokje estetike të diskutimit nuk na interesojnë.
Një aleancë me Vetvendosjen nuk ka asnjë arsye pse të mos jetë e dëshiruar.
Dakort, mund të jetë dorë në ngritjen e një armiku serioz për të ardhmen, por gjithnjë mund të shpresohet.
Sipas gjasave Vetvendosja do të preferojë një koalicion me Ramush Haradinajn, por meqenëse ai është me shokun Hashim, nuk do përjashtohej një koalicion me LDK-në. LDK është është aleati më i dobët ndër shokë dhe nëse bën punë, unë patjetër do ta zgjidhja. Ndër aleatë, dihet që duhet zgjedh më i dobti që mbaron punë. Në terma ndershmërie, stani bulmeti.
Në terma debati politik.
Qëndrimi ndaj një partneriteti jugosllav sipas gjasave ndryshon. Por në vend të serbit që vret, VV shikon një balancim kroat. Kjo është një hapsirë bashkëjetese, pavarësisht armiqësisë së komentuar. Nëna Shqipëri, pastaj, asnjëherë nuk i ka prish punë njeriu ndër shqiptarë. Ne prandaj aq shumë e duam. Zgjerimi i VV me djem urbanë që e kanë pas babën e axhën në LDK që prej Kaçanikut është një tjetër udhë.
Injektimi në debat i një patosi të ri dhe arsyeje logjike në narrativë si ai që paraqet Vetvendosja patjetër do të jetë mirë.
Një tjetër aleancë PDK – LDK do të ishte vrastare. Të dyja partitë e dinë këtë. Një tretje e mëtejshme e identiteve politike si ato që po përjetojnë LDK e PDK në këto kohë i bën të gjithë të shkëmbyeshëm. Urojmë që stabiliteti i urdhëruar nga qiejt e lartë e i pështyrë nga vetvendosësit të mos jetë me dozë aq të madhe. Po pati ca varfëri do ketë ca tension, ndërkombëtarë të dashur.
Pastaj gjithçka tjetër është mirëmenaxhim si në çdo program të qenë e të paqenë ndër partitë e asaj nahije.
Një opozitë si PDK, AAK, Nisma do të ishte gjithë shnet. Do ishte shumë mirë.
Pranojeni LDK-në në radhët tuaja o vetvendosës! Pastaj PDK-ja letë bëhet LDK dhe ju bëhuni PDK. Dhe do ketë lindë evolucioni. Ishalla.