Partia! Partia!
Një situatë, që nuk dihet nga ku e nga si, nxjerr kryet dhe një zgjidhje e panjohur po shfaqet. Zgjedhjet. Në fund të verës së parë të 2019-ës së vonë. Në zotërim të një maxhorance që përflitet fort bindëse i nderuari kryministër i vendit ka përballë një sipërmarrje që e ka marrë po vetë.
Partia!
Si zakonisht duhet ta nisim me përshëndetjet për të. Reformat e nderuara. Ajo e organizimit vendor, që mbledh të ardhura e administron territorin. Territorjalja që i thojnë. L’yniversité. Kyltyra. Mjeksia. Kudo, kudo. Një reformë në drejtësi e të këtilla përmasave nuk është marrë që kur Berisha ftoi në ndarje të drejtësisë të rinj të arsimit të lartë, megjithëse me orientim profesional të tjetërllojtë prej drejtësisë.Kurset gjashtëmujore i thonin. Reforma e Berishës pati si produkt një situatë ku me lehtësinë më të madhe u shpallën fajtorë për rryshfet e një përqindje e madhe ndoshta kanë edhe shumë lekë tu rëndojnë mbi ndërgjegjen publike. Dhe ja para nesh çel e ardhmja. Plot gjykatës të rinj do të mbushin rradhët. Përflitet një brez i ri? Apo diçka?
Unë nuk jam kundër. Por situata ndërkohë është e humbur në një anonimitet të plotë.
Këto përgjimet janë bërë fort interesante. Partia Socialiste po provohet të përzjejnë pushtetin me mënyra jashtëzakonisht vulgare. Ka plot që thojnë rrugaçërore. Dhe një skandal i këtillë këta të përgjuarit duhet ti shkatërrojë komplet, në ndonjë formë të normalitetit, por ky skandal nuk prek partinë si të tërë e aq më pak kryetarin e saj. Dhe po nuk u prek kryetari kush po e rruan për të tjerët? Prandaj dhe çunat janë të larë.
Një perandor e ndan vetëm vetë drejtësinë dhe të tjerët janë vetëm sekretarë. Por, më vonë në histori njeriu në evolucionin revolucionar e shpërndau disi pushtetin, por, mbas 1900 vjetëve zhvillimi teknologjik e politik arriti deri tek:
Me dyqind petrita,
komunista lule
çeli Shqipëria historinë e kuqe.
Nga dyqind petrita, sa petrita kemi tani?
Në terma të retrospektivës historike që unë shoh, nëpër këto zhvillime vendore, mendoja se janë një shenjë e keqe për një dobësim të përgjithshëm të opozitës vendore. Unë mendoja kështu pse mendoja që transferimi i pushtetit në partinë demokratike kishte qenë i shkujdesur. Berisha si një lider fort autoritar që bazoi gjithçka në karizmën e vet dhe kontrollin e ashpër që vendosi mbi partinë, ishte i vështirë i zëvendësueshëm pa përçarje të partisë. Por përçarjet e parashikueshme deus makinisti i zgjidhi, pastaj ai zgjodhi për pasardhës një djalë të ri . Disi karizmatik. Shtatlartë. Jo me ndonjë timbër kushedi sa burrëror, por me një vetëvlerësim që mund të kultivohet. Për më tepër i akuzuar për grykësi në krye të ministrisë së transportit, por pastaj shpëtuar nga drejtësia prej një gjumi të qetë në krye të bashkisë, ku Rama kish mbajtur udhëheqjen që prej kushedi sa vitesh duke bërë pak a shumë një katrahur të madh, por duke frenuar disi një rrokopujë të një shije estetike kaotike në nivele të hershme të grumbullimit të parave dhe pushtetit, kur absurdi nuk ka fre e duke e zëvendësuar me mundësimin e ushtrimit të grykësisë prej një pakice me karakteristika të tjetërllojta.
Frerët bëhen të artë kur ato janë në pak duar të përgjegjshme që ndjejnë shijen e lëvizjes. E jo kur janë një milion duar mbi një rrip, që vetë ato duar, nga inati, e çukisin si pula. për këtë bien dakort të gjithë.
Një grup mendon që një pari që shoqëria e mbledh nëpër histori të vet dhe avancim kulturor e shkencor dhe e ruan në një vend të qetë ku të majmet e kultivon gjithë popullin për orientim në atë kapitalizëm globalizëm shovinizëm ekspansionizëm e izma të tjera plot.
Dhe pastaj, të dytët janë barazitarët. Ata që venë aftësimin e një lloji të caktuar për angazhim social ndër anëtarë të popullsisë dhe përpiqen të drejtojnë fidanët e rinj duke bërë që edhe i thati të thyhet me të njomin që ndoshta drejtohet. Dhe frerët janë një milion duar që janë si një, dhe që në fakt është një. Po nganjëherë ëndërrohet që të dy këto varietete frerëmbajtësish shtrihen e gjallojnë brenda të njëjtëve njerëz që po i mbajnë frerët.
E kush na qenka ky? Rama sheh një ëndërr të ngjashme? Apo do ai që ta qeverisë vendin me çunat që përgjimet i tregojnë si jashtëzakonisht shumë petrita? Mos është motoja e re e socialistëve: “Petrita të gjithë botës bashkohuni edhe një herë, meqenëse një herë u bashkuat!”? Duke ju referuar kështu edhe Beslidhjes së Lezhës, të vitit 1400 e diçka?
Problemi qëndron tek opozita, mendoja unë, por një seri e madhe skandalesh po vjen përqark. Por gjithsesi kontributi kryesor i kësaj ndodhie politike është ngritja e pyetjes: a do të mund të kemi një lider të opozitës në përfundim të kësaj katrahure? A do të jetë rritja e staturës së Lul Bashës në ndonjëfarë niveli ekuilibërofrues brenda konglomeratit social që mund të zgjedhë të jetë i djathtë?
A po konturohet një lidership? Epja ime shkon nëpër jo.
Ngjarja më intriguese për të tani është se Basha sipas gjasave ka pranuar ndonjë donacion kot e më kot që mund t’ja humbi rrugën përkohësisht, por shpallja e tij për pafajësi do të jetë po aq legjitime, në kushtet e një drejtësie të sapo reformuar.
Përzjerja e prokurorisë në këtë muhabet në këtë moment nuk është fort e këndshme. Skandali ish njohur muaj më herët dhe tani u zgjuan nga gjumi çunat dhe sollën një dosje, ndërkohë drejtues të policisë janë të përgjuar në ushtrim të presionit politik
Unë mendoj që Luli nuk ka fare nevojë që të marrë nga Putini 500,000 euro për të takuar Trumpin. Ai për të taku Trumpin ka çunat e Bechtelit që i ka dhanë 1 miliard e gjysëm euro që ja ka dhënë me firmë të vet, ose të Berishës, ose ndonjë pellg naftëmbajtës që e thithin tre sheikë që e kan Trumpin byrazer. Ju thoni ja dha 500,000 euro Putini. Po aq lekë atij ja jep një shok që ka minierë, ose çunat e noj vendi tjetër, direkt në dorë. Putini atij aq ja hedh në dasëm të kushurive. Një gjurmë e këtillë?
Imagjino ti, ndërkohë që presim rilindjen e sfinksit të drejtësisë ai del me vrik nga zjarri dhe zhyt kthetrat e mprehta te gici i madh gri që po hungërinte nga qejfi i zjarrit. Kjo nuk është me leverdi për Ramën. Pse po agravon ai situatën? Ndërkohë që shpall me arrogancë një mbështetje shumicore të epërme ai mbron me vetmohim shmangien e dialogut. I trembet zhvillimeve në partinë e vet?
Rilindja dhe socialistët? Jehona e lajmit nëpër media të tjera nga aq pak sa kam vënë re unë ishte e vogël dhe kjo nuk na entuziazmon, por anëtarë që bëjnë llogarira të tjera mund të jenë duke bërë ato llogari.
Rama në disa vende përfaqësohet politikisht prej qeverisësish demokratë, kjo tregon se ai anashkalon një sërë partiakësh, qoftë edhe jodomethënës, që janë të pakënaqur. Ata dinë të shpërndajnë vëmendjen në poste e influenca dhe njihen me njëri tjetrin. Dakort përfitojnë diçka nga qeverisja e të vetëve, por pazari i jetës kishte qenë tjetër. Dhe fap. Një bashkë qorrollopsje në parti minorancash.
Një nevojë për mpakje të rolit të politikës në shoqëri po adresohet nga vetë shoqëria? Nëse do të ketë një dobësim të rolit të kryetarit të një partie legjendare, tashmë më të vogël dhe më pak imponuese, ndoshta do të jetë më mirë? Nuk e besoj se ky version i realitetit do të bëhet ndonjëherë i pranishëm, por gjithsesi meriton të shtohet në galeritë e hamendësimit politik, të ndonjëfarë interesi. Europianët kanë një prani të gjelbërt në parlament që do të gjallërojë disi iniciativat më moderne në politikë.
Por ajo që i tremben më shumë këto kohë është krijimi i një gjendje kaq të parehatshme për vendin sa ikja e Ramës të jetë një lajm minor. Si i nderuari Salë që mblidhte duartrokitjet e zgjedhjes kur revolta popullore po zjente. Natyrisht nuk dua të bëj asnjë paralelizëm, por gjithësesi tërheqja e shtuar e vëmendjes së shtetit në diskutime të tilla sjell mungesa vëmendje në sektorë të tjerë që pastaj prekin vlerën e gjërave dhe mënyrat e shpërndarjes. Prova gjenerale ilustronjëse të një destabilizimi? Fuqia e përgjimit dhe syrvejimit? Damian Gjiknuri, që të sjell një furgon me çuna e ka telefonin të përgjuar, imagjino si e kalon kohën ai tekniku që merret me përgjime te ajo salla e errët ku kalon gjithë ditën.
Gjithsesi, theksimi i shtuar prej i Ramës i nevojës së tij për të mos u tërhequr nga askund, është shqetësues. Edhe atëherë në diskutimin me studentët ai tekstualisht thotë se: nuk mund të tërhiqet, se po hapi sadopak rrugë do ti kërkohet që të tërhiqet nga gjithkund. Madje bën edhe ilustrimin e lezetshëm “Jo, se pastaj më thojnë se je shumë i gjatë”. Që ndoshta edhe e përsërit.
Bashkëqytetarë, situata është shumë e rëndë, por ne nuk kemi ç’bëjmë, gjithsesi. Ndaj ajo që mund të bëjmë është të kthejmë sytë nga Administrata. Rreth administratës duhet të kthejmë sytë. Edhe Lubonja në një emision një ditë më herët ftonte që protestat të bëhen pranë prokurorisë. Këto institucione duhet të fitojnë peshë politike. Në amerikë gjykatësi zgjidhet me votë. Edhe ne ti japim e ti marrim mbështetje politike shokëve të prokurorisë, gjykatës, policisë. Organizatat e reja politike atje ti vendosin protestat. Nëpër konferencat për shtyp të prokurorisë duhet të çojmë 1270 përfaqësues. Gjykata ta ketë foltoren te sheshi Skënderbej. Edhe gazetarët e gjykatave të jenë yjet e vërtetë të ekranit dhe të kenë nga 777777 ndjekës në fejsbuk.
Por si fillim ta nisim duke përcjellë me gëzim e me lule në ditën e shkuarjes në detyrë të të zgjedhurve të rinj. Ti njohim e ti shohim.
Ka shumë gjasa që prej tyre në një të ardhme të afërt të rekrutojmë një elitë politike. Sikur gjysma e kohës së argëtimit audiovisual të shijohej për informim mbi zhvillimet vendore. Qoftë edhe vetëm ato që të interesojnë si zhvillimet në lagje. Investimet, të drejtat dhe detyrat.
Urra, në internet të gjithë!
Shyqyr zotit, vapa do ti mbajë protestat mbarë popullore. Edhe zallamahinë me të ndaluar e dënuar e zgjedhje të ndërprera aty këtu, por në një vakësi e paralizë. Shumë zyra vendore do të qeverisen me teknikë që janë sërish disi partiakë, ose ca më shumë se vetë partiakët e vërtetë që nuk patën fat në zgjedhjet vendore.
Një situatë, që nuk dihet nga ku e nga si, nxjerr kryet dhe një zgjidhje e panjohur po shfaqet. Zgjedhjet. Në fund të verës së parë të 2019-ës së vonë. Në zotërim të një maxhorance që përflitet fort bindëse i nderuari kryministër i vendit ka përballë një sipërmarrje që e ka marrë po vetë.
Partia!
Si zakonisht duhet ta nisim me përshëndetjet për të. Reformat e nderuara. Ajo e organizimit vendor, që mbledh të ardhura e administron territorin. Territorjalja që i thojnë. L’yniversité. Kyltyra. Mjeksia. Kudo, kudo. Një reformë në drejtësi e të këtilla përmasave nuk është marrë që kur Berisha ftoi në ndarje të drejtësisë të rinj të arsimit të lartë, megjithëse me orientim profesional të tjetërllojtë prej drejtësisë.Kurset gjashtëmujore i thonin. Reforma e Berishës pati si produkt një situatë ku me lehtësinë më të madhe u shpallën fajtorë për rryshfet e një përqindje e madhe ndoshta kanë edhe shumë lekë tu rëndojnë mbi ndërgjegjen publike. Dhe ja para nesh çel e ardhmja. Plot gjykatës të rinj do të mbushin rradhët. Përflitet një brez i ri? Apo diçka?
Unë nuk jam kundër. Por situata ndërkohë është e humbur në një anonimitet të plotë.
Këto përgjimet janë bërë fort interesante. Partia Socialiste po provohet të përzjejnë pushtetin me mënyra jashtëzakonisht vulgare. Ka plot që thojnë rrugaçërore. Dhe një skandal i këtillë këta të përgjuarit duhet ti shkatërrojë komplet, në ndonjë formë të normalitetit, por ky skandal nuk prek partinë si të tërë e aq më pak kryetarin e saj. Dhe po nuk u prek kryetari kush po e rruan për të tjerët? Prandaj dhe çunat janë të larë.
Një perandor e ndan vetëm vetë drejtësinë dhe të tjerët janë vetëm sekretarë. Por, më vonë në histori njeriu në evolucionin revolucionar e shpërndau disi pushtetin, por, mbas 1900 vjetëve zhvillimi teknologjik e politik arriti deri tek:
Me dyqind petrita,
komunista lule
çeli Shqipëria historinë e kuqe.
Nga dyqind petrita, sa petrita kemi tani?
Në terma të retrospektivës historike që unë shoh, nëpër këto zhvillime vendore, mendoja se janë një shenjë e keqe për një dobësim të përgjithshëm të opozitës vendore. Unë mendoja kështu pse mendoja që transferimi i pushtetit në partinë demokratike kishte qenë i shkujdesur. Berisha si një lider fort autoritar që bazoi gjithçka në karizmën e vet dhe kontrollin e ashpër që vendosi mbi partinë, ishte i vështirë i zëvendësueshëm pa përçarje të partisë. Por përçarjet e parashikueshme deus makinisti i zgjidhi, pastaj ai zgjodhi për pasardhës një djalë të ri . Disi karizmatik. Shtatlartë. Jo me ndonjë timbër kushedi sa burrëror, por me një vetëvlerësim që mund të kultivohet. Për më tepër i akuzuar për grykësi në krye të ministrisë së transportit, por pastaj shpëtuar nga drejtësia prej një gjumi të qetë në krye të bashkisë, ku Rama kish mbajtur udhëheqjen që prej kushedi sa vitesh duke bërë pak a shumë një katrahur të madh, por duke frenuar disi një rrokopujë të një shije estetike kaotike në nivele të hershme të grumbullimit të parave dhe pushtetit, kur absurdi nuk ka fre e duke e zëvendësuar me mundësimin e ushtrimit të grykësisë prej një pakice me karakteristika të tjetërllojta.
Frerët bëhen të artë kur ato janë në pak duar të përgjegjshme që ndjejnë shijen e lëvizjes. E jo kur janë një milion duar mbi një rrip, që vetë ato duar, nga inati, e çukisin si pula. për këtë bien dakort të gjithë.
Një grup mendon që një pari që shoqëria e mbledh nëpër histori të vet dhe avancim kulturor e shkencor dhe e ruan në një vend të qetë ku të majmet e kultivon gjithë popullin për orientim në atë kapitalizëm globalizëm shovinizëm ekspansionizëm e izma të tjera plot.
Dhe pastaj, të dytët janë barazitarët. Ata që venë aftësimin e një lloji të caktuar për angazhim social ndër anëtarë të popullsisë dhe përpiqen të drejtojnë fidanët e rinj duke bërë që edhe i thati të thyhet me të njomin që ndoshta drejtohet. Dhe frerët janë një milion duar që janë si një, dhe që në fakt është një. Po nganjëherë ëndërrohet që të dy këto varietete frerëmbajtësish shtrihen e gjallojnë brenda të njëjtëve njerëz që po i mbajnë frerët.
E kush na qenka ky? Rama sheh një ëndërr të ngjashme? Apo do ai që ta qeverisë vendin me çunat që përgjimet i tregojnë si jashtëzakonisht shumë petrita? Mos është motoja e re e socialistëve: “Petrita të gjithë botës bashkohuni edhe një herë, meqenëse një herë u bashkuat!”? Duke ju referuar kështu edhe Beslidhjes së Lezhës, të vitit 1400 e diçka?
Problemi qëndron tek opozita, mendoja unë, por një seri e madhe skandalesh po vjen përqark. Por gjithsesi kontributi kryesor i kësaj ndodhie politike është ngritja e pyetjes: a do të mund të kemi një lider të opozitës në përfundim të kësaj katrahure? A do të jetë rritja e staturës së Lul Bashës në ndonjëfarë niveli ekuilibërofrues brenda konglomeratit social që mund të zgjedhë të jetë i djathtë?
A po konturohet një lidership? Epja ime shkon nëpër jo.
Ngjarja më intriguese për të tani është se Basha sipas gjasave ka pranuar ndonjë donacion kot e më kot që mund t’ja humbi rrugën përkohësisht, por shpallja e tij për pafajësi do të jetë po aq legjitime, në kushtet e një drejtësie të sapo reformuar.
Përzjerja e prokurorisë në këtë muhabet në këtë moment nuk është fort e këndshme. Skandali ish njohur muaj më herët dhe tani u zgjuan nga gjumi çunat dhe sollën një dosje, ndërkohë drejtues të policisë janë të përgjuar në ushtrim të presionit politik
Unë mendoj që Luli nuk ka fare nevojë që të marrë nga Putini 500,000 euro për të takuar Trumpin. Ai për të taku Trumpin ka çunat e Bechtelit që i ka dhanë 1 miliard e gjysëm euro që ja ka dhënë me firmë të vet, ose të Berishës, ose ndonjë pellg naftëmbajtës që e thithin tre sheikë që e kan Trumpin byrazer. Ju thoni ja dha 500,000 euro Putini. Po aq lekë atij ja jep një shok që ka minierë, ose çunat e noj vendi tjetër, direkt në dorë. Putini atij aq ja hedh në dasëm të kushurive. Një gjurmë e këtillë?
Imagjino ti, ndërkohë që presim rilindjen e sfinksit të drejtësisë ai del me vrik nga zjarri dhe zhyt kthetrat e mprehta te gici i madh gri që po hungërinte nga qejfi i zjarrit. Kjo nuk është me leverdi për Ramën. Pse po agravon ai situatën? Ndërkohë që shpall me arrogancë një mbështetje shumicore të epërme ai mbron me vetmohim shmangien e dialogut. I trembet zhvillimeve në partinë e vet?
Rilindja dhe socialistët? Jehona e lajmit nëpër media të tjera nga aq pak sa kam vënë re unë ishte e vogël dhe kjo nuk na entuziazmon, por anëtarë që bëjnë llogarira të tjera mund të jenë duke bërë ato llogari.
Rama në disa vende përfaqësohet politikisht prej qeverisësish demokratë, kjo tregon se ai anashkalon një sërë partiakësh, qoftë edhe jodomethënës, që janë të pakënaqur. Ata dinë të shpërndajnë vëmendjen në poste e influenca dhe njihen me njëri tjetrin. Dakort përfitojnë diçka nga qeverisja e të vetëve, por pazari i jetës kishte qenë tjetër. Dhe fap. Një bashkë qorrollopsje në parti minorancash.
Një nevojë për mpakje të rolit të politikës në shoqëri po adresohet nga vetë shoqëria? Nëse do të ketë një dobësim të rolit të kryetarit të një partie legjendare, tashmë më të vogël dhe më pak imponuese, ndoshta do të jetë më mirë? Nuk e besoj se ky version i realitetit do të bëhet ndonjëherë i pranishëm, por gjithsesi meriton të shtohet në galeritë e hamendësimit politik, të ndonjëfarë interesi. Europianët kanë një prani të gjelbërt në parlament që do të gjallërojë disi iniciativat më moderne në politikë.
Por ajo që i tremben më shumë këto kohë është krijimi i një gjendje kaq të parehatshme për vendin sa ikja e Ramës të jetë një lajm minor. Si i nderuari Salë që mblidhte duartrokitjet e zgjedhjes kur revolta popullore po zjente. Natyrisht nuk dua të bëj asnjë paralelizëm, por gjithësesi tërheqja e shtuar e vëmendjes së shtetit në diskutime të tilla sjell mungesa vëmendje në sektorë të tjerë që pastaj prekin vlerën e gjërave dhe mënyrat e shpërndarjes. Prova gjenerale ilustronjëse të një destabilizimi? Fuqia e përgjimit dhe syrvejimit? Damian Gjiknuri, që të sjell një furgon me çuna e ka telefonin të përgjuar, imagjino si e kalon kohën ai tekniku që merret me përgjime te ajo salla e errët ku kalon gjithë ditën.
Gjithsesi, theksimi i shtuar prej i Ramës i nevojës së tij për të mos u tërhequr nga askund, është shqetësues. Edhe atëherë në diskutimin me studentët ai tekstualisht thotë se: nuk mund të tërhiqet, se po hapi sadopak rrugë do ti kërkohet që të tërhiqet nga gjithkund. Madje bën edhe ilustrimin e lezetshëm “Jo, se pastaj më thojnë se je shumë i gjatë”. Që ndoshta edhe e përsërit.
Bashkëqytetarë, situata është shumë e rëndë, por ne nuk kemi ç’bëjmë, gjithsesi. Ndaj ajo që mund të bëjmë është të kthejmë sytë nga Administrata. Rreth administratës duhet të kthejmë sytë. Edhe Lubonja në një emision një ditë më herët ftonte që protestat të bëhen pranë prokurorisë. Këto institucione duhet të fitojnë peshë politike. Në amerikë gjykatësi zgjidhet me votë. Edhe ne ti japim e ti marrim mbështetje politike shokëve të prokurorisë, gjykatës, policisë. Organizatat e reja politike atje ti vendosin protestat. Nëpër konferencat për shtyp të prokurorisë duhet të çojmë 1270 përfaqësues. Gjykata ta ketë foltoren te sheshi Skënderbej. Edhe gazetarët e gjykatave të jenë yjet e vërtetë të ekranit dhe të kenë nga 777777 ndjekës në fejsbuk.
Por si fillim ta nisim duke përcjellë me gëzim e me lule në ditën e shkuarjes në detyrë të të zgjedhurve të rinj. Ti njohim e ti shohim.
Ka shumë gjasa që prej tyre në një të ardhme të afërt të rekrutojmë një elitë politike. Sikur gjysma e kohës së argëtimit audiovisual të shijohej për informim mbi zhvillimet vendore. Qoftë edhe vetëm ato që të interesojnë si zhvillimet në lagje. Investimet, të drejtat dhe detyrat.
Urra, në internet të gjithë!
Shyqyr zotit, vapa do ti mbajë protestat mbarë popullore. Edhe zallamahinë me të ndaluar e dënuar e zgjedhje të ndërprera aty këtu, por në një vakësi e paralizë. Shumë zyra vendore do të qeverisen me teknikë që janë sërish disi partiakë, ose ca më shumë se vetë partiakët e vërtetë që nuk patën fat në zgjedhjet vendore.
RSS Feed
