Foto e kerkimit ne google per fjalen Albania ne kategorine news. Ndërkohë, INSTAT, që prej disa ditës nuk mund të aksesohet për përdoruesit on-line duket se qenka viktima e radhës e hakerave iranianëve.
Megjithëse mund të thuhet se tani, në shkurt të 2024-ës, ka nisur numërimi mbrapsht për zgjedhjet e përgjithshme të 2025-së duhet të pranojmë se jeta politike në vend nuk e ka atë gjallërinë e zakonshme. Lideri i opozitës mbahet i mbyllur në kullë të vet e opozita madhore nuk e miraton një veprim të tillë e prapë vendi ka qetësi.
Por, disa zhvillime të muajve të fundit duket se do të zënë vend në fushatën që po vjen.
Më së pari janë refugjatët e Afrikës që do ti japin vendit, më në fund, një dimension europian në debatin elektoral. Pasi Gjykata Kushtetuese legjitimoi marrëveshjen mes Italisë e Shqipërisë për të sjellë andej nga ne refugjatët që duhen situr e vlerësuar nëse i përmbushin kushtet për tu birësuar në familjen Europiane prej italianëve, mbetet të ngrihen kampet nëpër vend. Nëse deri nga vera do ti kemi kampet në këmbë e do të nisin të vijnë anijet që sjellin fatkeqët nga atje ku a frikë atëherë diskursi elektoral do ta ketë fituar një tematikë interesante. Pale pastaj sikur ca çamarrokë të zinj si nata të kalojnë gardhet e telit e të vijnë qyteteve me neps nëpër sy e egzistencializëm post-traumatik nëpër gjokset rinore. Pozicionimi i opozitës që në fillim kundër kësaj marrëveshje do ta ketë njëfarë leverdie, me patjetër. Ndërkohë edhe kryebashkiakët vullnetarë që shprehën gatishmërinë ti përfshijnë në tregun e punës e të mbushin mungesat njerëzore besoj do të zbulojnë se nuk do të jetë kaq e lehtë të arrihet një gjë e tillë.
Një gjurmë tjetër po ravijëzohet në qiellin politik të arnautllëkut. Byrazerët myslimanë do të kenë një kufi në shpalosjen e potencialit të tyre erotik. Ndryshimet në Kodin e Familjes, megjithëse nuk kanë pse të ngjallin ndonjë reagim të prekshëm, pse problemi prek një pakicë brenda komunitetit, duhet të rrisin më tej vetëdijen e komunitet të myslimanëve praktikantë për ndërthurjet politike të qasjes së tyre. Tashmë është ravijëzuar prej këtij komuniteti një elitë që prezantohet në media dhe është e gatshme të ballafaqohet në debate gjithnjë e më të ndjeshme. Besoj edhe ambicjet e tyre edhe
Një tjetër zhvillim me interes është edhe shpallja e 2024-ës “Vit Mbarëkombëtar i 80-të Vjetorit të Çlirimit”. Si fillim, na duhet të nënvizojmë, në mënyrë të përsëritur, thatësirën e theksuar të qeverisjes në lirizëm e poetizëm që shfaqet tek togfjalëshi ajnshtajnian “Vit mbarëkombëtar”. “Vit mbarëkombëtar?” hapsirë-koha gjashtërrokore me çalim të trefishtë nga e majta na ndërgjegjësoi se viti i kaluar paska qenë jo mbarëkombëtar. “Mbarëkombëtar” do të thotë që edhe vëllezërit kosovarë e ata të Maqedonisë së Veriut do ti gëzohen Çlirimit partizan, që u shoqërua edhe me ndonjë masakër ndëshkimore?
Një goxha komision legjendar me një gjysmë duzine të ngritur në katror e pastaj të futur në rrënjë katrore do ta realizojë këtë festë. Shpresojmë vetëm që porositjen e tortës mos ja lejnë shokut Berisha, që ka njëfarë eksperience të shkëlqyer në laparosjen e reputaciomnit të kombit me vezë të rrahura e sheqer.
Gjithsesi, ky ‘vit mbarëkombëtar’ nuk ka si të mos gjallërojë tek djathtanikët dëshirën për të marrë pas vetes njerëzit që nuk e përjetuan veçanërisht mirë çlirimin e atdheut dhe ardhjen në pushtet të komunistëve që me shokun Enver në krye, Jugosllavët pak më në krye, e ndonjë xhahil tjetër nga toskëria malore në zbatim të spastrimit, e terrorizuan disi elementin urban dhe kulakun nikoqir. Kujtesa është e largët dhe interesat e ditës prevalojnë, apo paravlojnë, por fakti mbetet.
Këto përpjekje për ti dhënë një karakter politik debatit politik në Shqipëri janë për tu lavdëruar. Shto këtu një protestë që po nis ngeshën nga shokët fshatarë, që po kërkojnë subvencione e mbështetje e që duhen kyçur sa më shpejt në tregjet europiane a kineze a ruse a diku, meqenëse kapacitet vendore për të ngrënë dardha e mollë kanë rënë.
Pra, padyshim që do kemi fushatën më politike të 30 e kusur viteve të pluralizmit politik në vend.
SPAK-u pati një tërheqje të lehtë të veshit me ca zëra që ende nuk i kemi dëgjuar për tu vënë nën mbikëqyrje të pjesshme parlamentare, ndaj normalisht duhet të qetësojë disi protagonizmin e vet.
Arben Ahmetaj, me gishtin e tij me rreze lazer, nuk shpoi ndonjë vrimë në koracën e qeverisjes gjatë një interviste prej ilegalitetit egzilor që dha ca ditë më herët në një media qartësisht opozitare. Zgjedhja e kësaj medie (Syri Tv) prej Ahmetajt padyshim ka domethënien e vet. Ndoshta ishte edhe mesazhi më i rëndësishëm i intervistës, në mos po shikimi që fshihte bllofin. Homologu i tij Dritan Prifti një dekadë më herët patin fatin që të kishte pas vetes socialistët me pishtarin ndezur për t’ja validuar dëshminë, megjithëse dora në zemër ai kishte ca prova më të qarta se një përrua ndërgjegjeje që u derdh në lavamanin ku më përpara kishin vjellë lloj lloj shokësh nga të gjitha anët si shoku Arben.
Fushata po vjen, po vazhdon e po fillon si gjithmonë.
Por, disa zhvillime të muajve të fundit duket se do të zënë vend në fushatën që po vjen.
Më së pari janë refugjatët e Afrikës që do ti japin vendit, më në fund, një dimension europian në debatin elektoral. Pasi Gjykata Kushtetuese legjitimoi marrëveshjen mes Italisë e Shqipërisë për të sjellë andej nga ne refugjatët që duhen situr e vlerësuar nëse i përmbushin kushtet për tu birësuar në familjen Europiane prej italianëve, mbetet të ngrihen kampet nëpër vend. Nëse deri nga vera do ti kemi kampet në këmbë e do të nisin të vijnë anijet që sjellin fatkeqët nga atje ku a frikë atëherë diskursi elektoral do ta ketë fituar një tematikë interesante. Pale pastaj sikur ca çamarrokë të zinj si nata të kalojnë gardhet e telit e të vijnë qyteteve me neps nëpër sy e egzistencializëm post-traumatik nëpër gjokset rinore. Pozicionimi i opozitës që në fillim kundër kësaj marrëveshje do ta ketë njëfarë leverdie, me patjetër. Ndërkohë edhe kryebashkiakët vullnetarë që shprehën gatishmërinë ti përfshijnë në tregun e punës e të mbushin mungesat njerëzore besoj do të zbulojnë se nuk do të jetë kaq e lehtë të arrihet një gjë e tillë.
Një gjurmë tjetër po ravijëzohet në qiellin politik të arnautllëkut. Byrazerët myslimanë do të kenë një kufi në shpalosjen e potencialit të tyre erotik. Ndryshimet në Kodin e Familjes, megjithëse nuk kanë pse të ngjallin ndonjë reagim të prekshëm, pse problemi prek një pakicë brenda komunitetit, duhet të rrisin më tej vetëdijen e komunitet të myslimanëve praktikantë për ndërthurjet politike të qasjes së tyre. Tashmë është ravijëzuar prej këtij komuniteti një elitë që prezantohet në media dhe është e gatshme të ballafaqohet në debate gjithnjë e më të ndjeshme. Besoj edhe ambicjet e tyre edhe
Një tjetër zhvillim me interes është edhe shpallja e 2024-ës “Vit Mbarëkombëtar i 80-të Vjetorit të Çlirimit”. Si fillim, na duhet të nënvizojmë, në mënyrë të përsëritur, thatësirën e theksuar të qeverisjes në lirizëm e poetizëm që shfaqet tek togfjalëshi ajnshtajnian “Vit mbarëkombëtar”. “Vit mbarëkombëtar?” hapsirë-koha gjashtërrokore me çalim të trefishtë nga e majta na ndërgjegjësoi se viti i kaluar paska qenë jo mbarëkombëtar. “Mbarëkombëtar” do të thotë që edhe vëllezërit kosovarë e ata të Maqedonisë së Veriut do ti gëzohen Çlirimit partizan, që u shoqërua edhe me ndonjë masakër ndëshkimore?
Një goxha komision legjendar me një gjysmë duzine të ngritur në katror e pastaj të futur në rrënjë katrore do ta realizojë këtë festë. Shpresojmë vetëm që porositjen e tortës mos ja lejnë shokut Berisha, që ka njëfarë eksperience të shkëlqyer në laparosjen e reputaciomnit të kombit me vezë të rrahura e sheqer.
Gjithsesi, ky ‘vit mbarëkombëtar’ nuk ka si të mos gjallërojë tek djathtanikët dëshirën për të marrë pas vetes njerëzit që nuk e përjetuan veçanërisht mirë çlirimin e atdheut dhe ardhjen në pushtet të komunistëve që me shokun Enver në krye, Jugosllavët pak më në krye, e ndonjë xhahil tjetër nga toskëria malore në zbatim të spastrimit, e terrorizuan disi elementin urban dhe kulakun nikoqir. Kujtesa është e largët dhe interesat e ditës prevalojnë, apo paravlojnë, por fakti mbetet.
Këto përpjekje për ti dhënë një karakter politik debatit politik në Shqipëri janë për tu lavdëruar. Shto këtu një protestë që po nis ngeshën nga shokët fshatarë, që po kërkojnë subvencione e mbështetje e që duhen kyçur sa më shpejt në tregjet europiane a kineze a ruse a diku, meqenëse kapacitet vendore për të ngrënë dardha e mollë kanë rënë.
Pra, padyshim që do kemi fushatën më politike të 30 e kusur viteve të pluralizmit politik në vend.
SPAK-u pati një tërheqje të lehtë të veshit me ca zëra që ende nuk i kemi dëgjuar për tu vënë nën mbikëqyrje të pjesshme parlamentare, ndaj normalisht duhet të qetësojë disi protagonizmin e vet.
Arben Ahmetaj, me gishtin e tij me rreze lazer, nuk shpoi ndonjë vrimë në koracën e qeverisjes gjatë një interviste prej ilegalitetit egzilor që dha ca ditë më herët në një media qartësisht opozitare. Zgjedhja e kësaj medie (Syri Tv) prej Ahmetajt padyshim ka domethënien e vet. Ndoshta ishte edhe mesazhi më i rëndësishëm i intervistës, në mos po shikimi që fshihte bllofin. Homologu i tij Dritan Prifti një dekadë më herët patin fatin që të kishte pas vetes socialistët me pishtarin ndezur për t’ja validuar dëshminë, megjithëse dora në zemër ai kishte ca prova më të qarta se një përrua ndërgjegjeje që u derdh në lavamanin ku më përpara kishin vjellë lloj lloj shokësh nga të gjitha anët si shoku Arben.
Fushata po vjen, po vazhdon e po fillon si gjithmonë.
Foto e kerkimit ne google ne kategorine news per fjalen Shqiperia.
RSS Feed
